Présentation • Mode d’emploi • Services associés • Réutilisations

Liste des chapitres

 
Alexandre d'Aphrodise.
Quaestiones Alexandri aphrodisei naturales, de anima, morales : sive Difficilium dubitationum et solutionum Libri IIII. nunc primum in lucem editi. Gentiano Herveto Aureliano interprete...
Basileae, per Joannem Oporium, 1548.
Cote : 42281x01.
Exemplaire numérisé : BIU Santé (Paris)
Adresse permanente : https://www.biusante.parisdescartes.fr/histmed/medica/cote?42281x01
Page à Page
Par chapitres
PDF Cliquez ici pour telecharger tout ou partie de ce document au format Adobe PDF (Acrobat)
Sur Internet Archive
Nombre de réponses : 103 1-103
[sans numérotation] [Plat]
[sans numérotation] [Contreplat] [Note manuscrite]
[sans numérotation] [Page de titre]
[sans numérotation] Marcello Cervino, tituli sanctae Crucis Cardinali amplissimo, Tridentini Concilij Legato, Gentianus Heruetus S. D.
[sans numérotation] Index Capitum
1 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum, & solutionum Liber I. Per quaenam probaverit quispiam primam causam, ex sententia Aristotelis. I
5 II. De colore nonnulla
10 III. Quorum nam sint definitiones
12 IIII. Commentatiuncula in Dialogo disserens de eo quòd si omnia fato fiant, tollatur & quod fieri potest, & quod contingit
19 V. Cur auctio in forma tantum, & non in materia ?
20 VI. Quomodo, si aqua per frigiditatem, magis est aqua quàm per humiditatem, eius quidem in calidum ex frigido mutatio ipsam non corrumpit, ex humido autem in solidum corrumpit
24 VII. Quomodo non contraria magnum & paruum, si in contraria quidem fit mutatio: quod autem augetur & minuitur, in ea mutatur
27 VIII. Ad hoc quod non sit forma in materia, ut in subiecto
31 IX. Quomodo non bonae habitudini morbus magis opponitur, quam mala habitudo
33 X. Quomodo, si quatuor sunt causae, non erit in diuinis etiam corporibus subiectum, materia
35 XI. Quomodo dictum in libro primo De Anima, Animal enim quod est uniuersale, uel nihil est, uel est posterius
41 XII. Quomodo fieri potest, ut idem simul & uoluptate & molestia afficiatur, si haec sunt contraria
43 XIII. Quòd non similiter ab alijs sectis, & ab Epicureis interoducuntur colores, ut dicebat Censorinus Academicus
44 XIIII. Quòd ex sententia eorum qui id solum quod honestum est, bonum dicunt, Dij nullum hominibus bonum praebent
45 XV. Quòd si eadem est materia in diuinis, erunt & ipsa corruptilis
47 XVI. Expositio eius, quod in primo De naturali auscultatione Aristotelis dictum est, quod contraria quodammodo principia faciunt omnes
50 XVII. Quod non forma in materia, ut in subiecto
52 XVIII. Quòd fieri non potest, ut mundus sit per Dei uoluntatem incorruptilis, si sua sit natura corruptilis
55 XIX. Quomodo contrariorum facultas eadem simul esse dicitur
57 XX. Cur aestate sumus somnolentiores, si somnus fit propter congeniti nobis calidi ad internas partes obsistentiam
59 XXI. In quo praedicamento est motus
60 XXII. An quod in aliquo mouetur, per priorem ipsius partem primum mouetur
62 XXIII. Quod sit terra sit corruptibilis, non contingit ipsam etiam simul aliquando corrumpi
63 XXIIII. Expositio eius, quod in primo Naturalis auscultationes in fine ab Aristotele dictum est, quòd inuenta materia etiam antiquorum dubitationes soluerit
67 XXV. Quaedam, quae ad ea quae de prouidentia dicuntur, conferunt
71 XXVI. Quomodo forma in materia, utrum per se, an per accidens
75 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum, & solutionum Liber II. Quod ijs qui magnitudinem & tempus ex indiuisibilibus componunt, sequitur, ut quaecumque mouentur, in indiuisibili aequaliter moueantur. I
76 II. Expositio eius quod in primo De anima, ab Aristotele dictum est, ad refellendum, animam non esse per se mobilem. Hic autem est eius quod dicit contextus
78 III. Quae nam ex diuini corporis motu facultas immittitur ei quod illi propinquum est, mortali, & in generatione, corpori
84 IIII. Quod si id quod est in nobis, cuius oppositum est. Non in nobis, nec ipsum in nobis est: nec, quod est quidem in nobis, in nobis erit
85 V. De eo, quod id etiam, quod est in nostra potestate, fato est
86 VI. Quomodo immobile fuerit, ex sententia Aristotelis, quod primum mouet: siquidem, ut ipse dicit, quatenus unumquodque est eorum, quorum est opus, propter opus Dei autem operatio, est immortalitas. Hoc autem est uita aeterna. Quare necesse est, Deo motum esse aeternum
87 VII. Quae est materia, quae à priuatuione quidem habet, ut sit qualitatis & figurae expers: à forma autem, ut qualitate & figura praedita sit
89 VIII. Quomodo non idem per idem definijt, qui animam esse definijt actum perficientem instrumentarij corporis potentia uitam habentis
90 IX. Quomodo non est anima ad aliquid, si est perficiens actus talis corporis
91 X. Quod non per se mobilis est anima
92 XI. Cur id quod fit, ex priuatione mutatum, simul ex ipso contrario mutatur: siquidem non idem est priuatio & contrarium
95 XII. Quòd ex eo quòd corpora in seipsa contrahantur, non ostenditur corpus per corpus procedere
96 XIII. Aduersus Platonicos, qui ex triangulis figuras & formas corporum componi dicunt, non corpora
98 XIIII. Si communia sunt ea quae sunt intelligentiae seu mentis conceptus: intelligentiae autem non corpora: nec commune corpus fuerit, quod est communis corporis intelligentia, nec definitio est corporis definitio
100 XV. Quomodo dicimus eandem simul esse contrariorum facultatem
102 XVI. Quomodo non aequè ac coniecturales artes, aliae quoque artes finem habent, ut scilicet omnia ab illis fiant, quo id quod est propositum, assequantur
104 XVII. Quòd non, si eo qui est ut ignis fomes, qui etiam elementum dicitur, est calidior aliquis ignis, propter eam causam contrarij mixtione talis est
105 XVIII. De eo quòd natura est principium motus
107 XIX. Quòd si mundus est aeternus, ipsi auntem mundo suum esse ordo est: in propria quoque eius substantia hoc fuerit
108 XX. Quomodo id quod mutatur in aliquid, per eam quam habet facultatem, seruat facultatem, etiam postquam mutatum fuerit in id, in quod mutatum est
112 XXI. Quòd non est per accidens prouidentia, ex sententia Aristotelis
122 XXII. Expositio contextus dictionis, ex secundo De generatione & corruptione Aristotelis, quae aliter habet, quàm in eius in ipsum commentario. Hic est autem contextus
124 XXIII. De magnete lapide, cur trahit ferrum
129 XXIIII. Expositio eius quod in secundo Aristotelis De anima, statim post principium dicitur
132 XXV. Alius loci ex secundo Aristotelis De anima, expositio / XXVI. Alius ex eodem locus
133 XXVII. Alius ex eodem locus
135 XXVIII. Quod materia non est genus
139 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium quaestionum, & earundem solutionum, Liber tertius. Quid est reminiscentia. I / II. Expositio eius, quod dicit Aristoteles in secundo De anima, contemplans enim fit id quod habet scientiam, quod non est alterari. In ipsum enim est incrementum, & in actum perficientem
142 III. Expositio eius loci, in secundo De anima, in quo de sensu loquitur, est autem hic: His autem definitis, dicamus communiter de omni sensu
151 IIII. Quomodo non accessus solis & recessus generationis & corruptionis similiter causa est. Alius enim rei generatio, est alius corruptio
152 V. Quòd simpliciter ex necessitate fieri, & non expositione, est in ijs quae circulo semper fiunt
156 VI. Expositio loci ex 3. Aristotelis De anima, per quem ostendit, non esse plures quàm quinque sensus
160 VII. Alius loci ex tertio De anima expositio, per quem quaerit, quomodo fit nobis sentientibus, consensus
163 VIII. An est sensile, quod est omnibus sensibus per accidens sensile
164 IX. Expositio loci ex tertio De anima, per quem ostendit Aristoteles, esse aliquid, quo omnia simul sentimus
172 X. De mari, ex Meteoris
177 XI. Argumentatio, quòd nomina sunt ex impositione
178 XII. Quòd ens, seu id quod est, non est infinitum
190 XIII. Nonnulla de eo, quod est in nostra potestate
193 XIIII. Eorum quae in quarto Meteororum tractantur, imperfecta pertractatio
208 XV. De eo quod est tanquam indiuisibile
210 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum & earundem solutionum, Liber quartus. Dubitationes aduersus eos qui uiuere non bonum esse dicunt. I
213 II. Quòd non sunt unius & eiusdem speciei, uoluptates
215 III. Quòd iustitiae & iniustitiae, & uirtutis, ut semel dicam, & uitij est habitus quidam intermedius
218 IIII. Solutio dubitationis, quae dicit, instrumento nihil esse contrarium: esse autem diuitijs contrariam paupertatem: & ideò non esse diuitias instrumentum
221 V. Dubitatio, quòd communis uoluptas, quae ut genus sumitur, nec bonum, nec malum est, nec indifferens
225 VI. Quòd uoluptati dolor est contrarium, non labor
227 VII. Cur si dolor omnis sua natura malum est, non omnis etiam uoluptas sua natura bonum est
230 VIII. Quòd uirtus nec genus, nec totum
231 IX. Quòd non omnes qui peccant, eo quòd mala esse & noxia, quae agunt, nesciant, peccant
235 X. Quòd homo est uirtutum gratia, sed non contrà
236 XI. Quòd non est multis modis inuoluntarium, quia est ui, & per ignorantiam
238 XII. Locus ex tertio Magnorum moralium
240 XIII. De uoluptate
242 XIIII. Quomodo seruabitur, ut sit aliquid inter uoluptatem & dolorem
245 XV. Quòd stultitia seu imprudentia est eorum ignorantia, quorum prudentia est scientia
246 XVI. Quomodo si omnis dolor malum: non etiam omnis uoluptas, bonum
247 XVII. Sub quo ex bonis sit uoluptas
249 XVIII. Cur eos dixit importunissimos, & minimè ferendos, qui in uoluptate finem statuunt, in primo Moralium Nicomachiorum
251 XIX. Quod non sunt unius & eiusdem speciei uoluptates
252 XX. Quòd utile non est undique quaerendum
253 XXI. De pudore
257 XXII. Quòd uirtutes se inuicem sequuntur
258 XXIII. Quomodo, si uirtus est, ut uult Aristoteles, actio eius qui est secundum naturam habitus, non erit etiam felicitas, eius sententia, uoluptas
264 XXIIII. Quomodo uirtutes sunt per se eligendae
268 XXV. Pertractatio unde sit uirtutum inuentio & constitutio
275 XXVI. Quòd non est honestum gratia uoluptatis eligendum, sed uoluptas honesti
278 XXVII. Cur uirtutes omnes morales, sint mediocritates, siue medietates
286 XXVIII. Utrum ut genus, uel ut totum uirtutum, est uirtus
288 XXIX. Alius loci expositio ex tertio moralium Nicomachiorum, per quem ostendit, uitia non minus quàm uirtutes esse in nostra potestate
295 XXX. Quomodo si ex contrarijs contraria fiunt, non erit ex iustitia quidem iniustitia, & in alijs uirtutibus ac uitijs eadem ratio
[sans numérotation] Lectori Typographus. Aristotelis vita
Nombre de réponses : 103 1-103