Résultats de recherche — Medica — BIU Santé, Paris

Accueil
Histoire de la santé
Medica
Résultats de recherche

Bibliothèque numérique Medica

Présentation • Mode d’emploi • Services associés • Réutilisations

Liste des pages

Aristote / Simoni, Simone (éd.).

Simonis Simonii,... In librum Aristotelis : Peri tôn aisthêtêriôn kai tôn aisthêtôn , hoc est : de Sensuum instrumentis et de his quae sub sensum cadunt, commentarius unus. Ejusdem in librum Arist. : peri Mnêmês kai tês anamnêseôs, hoc est : de Memoria et reminiscentia, commentarius alter...

Genevae : excudit J. Crispinus, 1566.

Cote : 1411.

Exemplaire numérisé : BIU Santé (Paris)

Adresse permanente : https://www.biusante.parisdescartes.fr/histmed/medica/cote?01411

Cliquez ici pour telecharger tout ou partie de ce document au format Adobe PDF (Acrobat)

Sur Internet Archive

Nombre de réponses : 339

251-339

245 Esset autem utique & ipsa degustatio, quemadmodum olfactus, si in humido essemus, & remotius etiam, ante illius contactum sentiremus. ...

246 Est praeterea de ipsis sensibus alia quaedam dubitatio, utrum fieri possit, ut duo sensilia simul eodémque temporis momento percipiantur, necne ? ...

249 Quoniam igitur ex quibusdam quidem fit aliquid, ex quibusdam verò non: eiusmodi verò sunt quae ad diuersos sensus pertinent (miscentur nanque quorum extrema contraria sunt, nec ex albo & acuto unum quid effici potest, nisi per accidens, & non sicut ex graui & acuto concentus unus) propterea haec simul sentiri minimè valent. ...

251 Praeterea, magis valet anima, duo sensilia ad eundem sensum pertinentia simul sentire, ut acutum & graue. ..

254 Ad haec si contrariorum motus contrarii sunt, simul autem contraria in eodem & indiuiduo, inesse non valent: & sub sensum unum contraria cadunt, ut dulce & amarum, haec utique simul sentiri non poterunt: similiter autem perspicuum est, quod neque ea quae non contraria: quippe quae partim ad album, partim ad nigrum referantur. ...

255 Quod autem nonnulli de symphoniis affirmant, sonos nempe non simul peruenire, videri autem, & latere nos, si quando tempus insensile fuerit, recténe affirmatur, vel non ? ..

257 Praeterea nec tempus, nec res ulla erit quae sentiatur, nisi eatenus quatenus in huius aliqua parte, vel istius rei aliquid videt: siquidem aliqua magnitudo, tum temporis, tum rei sit, ob exiguitatem prorsus insensilis. ...

259 De proposita verò quaestione, differendum est, fierine possit, an non ut plura simul sentiantur. ...

260 Quòd si haec in uno & indiuiduo tempore sentiuntur, perspicuum est, quòd & alia sentientur. Magis etenim licebat, haec plura simul, quàm plura genere diuersa percipere. ...

261 Utrum igitur quà indiuiduum est, secundum actum, unum est quod dulce sentit, & album: cùm verò secundum actum diuiduum redditum fuerit, alterum ? ...

265 Perspicuum est autem, omne quod sentitur magnitudinem esse, nullùmque indiuiduum percipi: unde nanque cerni non potest, infinita distantia est: unde verò cernitur, finita. ...

267 Simonis Simonii Lucensis in Librum Aristotelis. Peri mnêmês kai anamnêseôs. Hoc est, de memoria & reminiscentia, commentarius

270 De memoria & eo quod est meminisse, dicendum quid est, & ob quam causam fiat, cuique animae parti haec affectio accidat: et de ipso item reminiscendo. ...

272 Imprimis itaque considerandum est, qualia fint ea quae sub memoriam cadunt, saepe nanque istud nos decipit. ...

277 Ets itaque memoria neque sensus neque opinio, sed horum alterius aut habitus aut passio, cùm tempus elapsum fuerit. ...

279 Porrò de phantasia prius in tractatione de anima dictum est, quòd absque phantasmate intelligere non licet. ...

286 Memoria autem ea, quae est intelligibilium, non sine phantasmate est, quare facultatis intelligentis per accidens sané erit, per se verò primarii sensus. ...

289 Caeterùm dubitare quis poterit, cur praesente quidem passione, re verò absente, meminit eius quod non praesens ? ...

292 At si memoriae hoc accidit, utrùmne huiusce passionis meminit, an illius à quo prodiit ? ...

294 Itaque cùm ipsius operatur motio, si quidem ut per se est, ab anima sentitur quasi intelligibile quippiam, aut phantasma adesse videtur. ...

295 Et hanc ob causam interdum, cùm istiusmodi motiones, nempe eius quod prius sensimus, in anima nostra excitantur, nescimus: & si id secundum sensionem, accidat, vel memoria sit necne aliquando dubitamus. ...

297 Caeterùm meditationes memoriam conseruant, in reminiscendo. Id autem nil aliud est quàm saepe contemplari ut imaginem, & non ut per se est

298 Quid igitur est memoria & quid meminisse, expositum est: quoniam phantasmatis, tanquam imaginis eius cuius est phantasma, habitus est, cuius insuper partis earum quae in nobis: quoniam primi sentientis, & quo tempus apprehendimus / Reliquum est autem ut de reminiscentia dicamus. Primùm igitur quae in Epicherematicis disputationibis verè tractata sunt, ponere oportet

299 Neque enim memoriae repetitio, reminiscentia est, neque apprehensio: cùm enim primùm ad discit, aut patitur, nullam repetit memoriam, (siquidem nulla praefuit) neque à principio accipit. Cùm nanque factus fuerit habitus, aut passio, tunc est memoria. Quare unà cum passione quae fit, non gignitur

300 Praeterea cùm primùm facta est in indiuiduo, & ultimo, inest quidem in patiente passio scientiàque, si scientiam nomine habitus, aut passionis appellare conuenit: (nil verò prohibet ex accidenti nos nonnullorum meminisse quae scimus,) meminisse autem secundum se non est antequam tempus aliquod elapsum sit. Meminit enim nunc eius quod vidit, aut antea passus est, non quod nunc patitur, eius nunc meminit

301 Constat etiam, quòd meminisse est, non nunc reminiscentem ex principio quod senserit aut passus sit: sed cùm repetit quam prius habuit scientiam aut sensum, vel cuius habitum memoriam dicebamus, hoc est & tunc reminisci alicuius eorum quae dicta sunt: id verò quod est, meminisse & memoriam se qui accidit. ...

303 Fiunt autem reminiscentiae, quoniam haec motio, post illam nata est fieri: et siquidem necessariò, perspicuum est, quòd cumilla motus fuerit, hac mouebitur. ...

304 Caeterùm non quaerentes etiam sic, reminiscuntur, cùm post alteram motionem illa fit: ut plurimum autem aliis factis motionibus quales proposuimus afficietur illa

305 Nec verò considerare oportet, quomodo eorum quae procul sunt meminerim, sed quae finitima: perspicuum est enim, eandem esse rationem qua consequens dicit non antea inquiens neque reminiscens: assuetudine nanque motiones se inuicem consequuntur, ut haec post illam. ...

306 Quamobrem celerrime & optimè, à principio ducuntur reminiscentiae. Quemadmodum enim res inter sese habent in consequendo, ita & motiones. ...

308 Videtur autem uniuersale & medium omnium esse principium. Nam si non antea, saltem cùm ad illud peruenerit, meminerit: aut certè nunquam amplius, neque aliunde. ...

309 Cur autem interdum quidem ex eodem id quod quaeritur in mentem venit, interdum non veniat, causa est, quod fieri potest ut ab eodem principio ad plura ut à gamma, ad zêta, & delta moueamur. ...

311 Quod vero maximi momenti est, tempus cognoscere oportet, vel definitè, vel indefinitè. ...

312 Quònam igitur differet, cùm res maiores intelliget ? ...

314 Cùm igitur rei simul & temporis motus fit, tunc animus memoriam in opere habet. ...

315 Quòd autem non iidem memoria valeant, & reminiscentia, docuimus prius. ...

317 Quòd autem quoddam corporeum sit haec passio, & recordatio in eiusmodi phantasmate inquisitio, indicio esse potest, quòd nonnulli turbantur, cum recordari non possunt. ...

319 Quapropter, & timores & irae, postquam semel exscita sunt, illis etiam contrà mouentibus non sedantur, sed eodem contra impulsum eorum rapiuntur. ...

321 Ac memoriae quidem quae natura sit, & quid ipsum meminisse, quàque animi parte animalia meminerint: item de reminiscentia, quid sit, & quomodo, quamque ob causam fiat diximus

[sans numérotation] Errata

[sans numérotation] Index

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

[sans numérotation]

Nombre de réponses : 339

251-339