| début |
fin |
|
|
|
|
[sans numérotation] [Page de titre]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
[sans numérotation] Francisco Mariae II. Urbini Duci VI. Serensisimo, et invictissimo
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] Epigramma
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] In Perillustris D. Sanctorii Sanctorii commendationem Pro editis in Aphorismos Hippocratis Commentarijs
|
|
|
|
[sans numérotation] Epigramma
|
|
|
|
[sans numérotation] Index quaestionum
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] Index rerum, et sententiarum
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
1-2 Sanctorii Sanctorii olim in Patauino Gymnasio Medicinae Theoricam ordinariam primo loco profitentis Commentaria. In primam sectionem Aphorismorum Hippocratis
|
|
|
|
3-4 Quaestio I. De Inscriptione
|
|
|
|
5-6
|
|
|
|
7-8 Quaestio II. An aphorismi aliquo ordine traditi sint
|
|
|
|
9-10 Quaestio III. De intentione Hippocratis & medicinae diuisione / Quaestio IV. An hic liber aphorismorum sit Isagogicus
|
|
|
|
11-12 Quaestio V. De subiecto
|
|
|
|
13-14 Quaestio VI. De medicina praestantia
|
|
|
|
15-16 Aphorismus primus. Vita breuis, ars longa, occasio praeceps: experimentum periculosum, iudicium difficile. Nec solum seipsum praestare oportet opportuna facientem: sed & aegrum, assidentes, & exteriora
|
|
|
|
17-18 Quaest. 7. Quid intelligat Hippocrates per vitam / Quaest. 8. An medicina sit ars, & qua ars: & de eius genere proximo
|
|
|
|
19-20
|
|
|
|
21-22
|
|
|
|
23-24 Quaest. 9. Qua ratione ars medica sit coniecturalis
|
|
|
|
25-26 Quaest. 10. Qua ratione ars medica vocetur longa
|
|
|
|
27-28
|
|
|
|
29-30
|
|
|
|
31-32
|
|
|
|
33-34 Quaest. 11. Cur experimentum sit fallax
|
|
|
|
35-36 Quaest. 12. De medicorum sectis
|
|
|
|
37-38 Quaest. 13. Confidentia aegri in medicum cur iuuet
|
|
|
|
39-40
|
|
|
|
41-42 Aphorismus secundus. In turbationibus alui, & vomitionibus, quae spontè fiunt, su qualia oportet purgentur, confert, & facilè ferunt: sin minus, contra fit: sic, & vasorum inanitio, si talis fiat, qualis fieri debeat, confert, & bene tolerant: sin minus, contra. Inspicere itaque oportet, & regionem, & tempus, & aetatem, & morbos, in quibus conueniat, aut non
|
|
|
|
43-44
|
|
|
|
45-46
|
|
|
|
47-48
|
|
|
|
49-50
|
|
|
|
51-52
|
|
|
|
53-54
|
|
|
|
55-56
|
|
|
|
57-58
|
|
|
|
59-60
|
|
|
|
61-62
|
|
|
|
63-64 Quaest. 14. Qua methodo dignoscantur peccantes humores
|
|
|
|
65-66
|
|
|
|
67-68 Aphorismus tertius. Habitus Athletarum, qui ad summum bonitatis attingunt, periculosi, si in extremo constiterint: neque enim possunt in eodem permanere, neque quiescere. Cum verò non quiescant, neque possint proficere in melius, reliquum est igitur, ut decidant in deterius.
|
|
|
|
69-70
|
|
|
|
71-72
|
|
|
|
73-74
|
|
|
|
75-76 Quaest. 15. In quot pericula solent incidere Athletae
|
|
|
|
77-78 Quaest. 16. Cur Athletae famescant & auidè comedant
|
|
|
|
79-80
|
|
|
|
81-82
|
|
|
|
83-84
|
|
|
|
85-86
|
|
|
|
87-88 Quaest. 17. Quodnam sit illud quod indicat primo, & per se venae sectionem
|
|
|
|
89-90
|
|
|
|
91-92
|
|
|
|
93-94
|
|
|
|
95-96
|
|
|
|
97-98 Aphorismus quartus. Victus tenuis atque exquisitus in morbis quidem longis semper, in acutis vero, in quibus non conuenit, periculosus. Et rursus qui ad extremum deuenit tenuitatis, grauis est. Nam, & repletiones, quae ad extremum deueniunt, graues sunt
|
|
|
|
99-100
|
|
|
|
101-102
|
|
|
|
103-104 Quaest. 18. Quomodo in principio morborum acutorum possit praeuideri, quo die morbus sit terminaturus
|
|
|
|
105-106
|
|
|
|
107-108
|
|
|
|
109-110 Quaest. 19. An cibus multus tenuis sit plenus, & an paucus plenus dici possit tenuis
|
|
|
|
111-112 Quaest. 20. De conditionibus acutorum morborum
|
|
|
|
113-114
|
|
|
|
115-116
|
|
|
|
117-118
|
|
|
|
119-120
|
|
|
|
121-122 Quaest. 21. De conditionibus corporum, quae sunt accomodata ad ieiunium
|
|
|
|
123-124
|
|
|
|
125-126
|
|
|
|
127-128 Aphorismus quintus. In tenui victu aegri delinquunt, quo fit, ut magis laedantur: quicunque enim error committitur, maior in hoc fit, quam in paulò pleniori victu. Praeterea etiam sanis periculosus existit valde exquisitus victus, & constitutus: quoniam errores grauius ferunt: ob hoc igitur tenuis victus, atque admodum exquisitus, eo qui sit paulò pleniori magis periculosus
|
|
|
|
129-130
|
|
|
|
131-132
|
|
|
|
133-134 Quaest. 22. De ieiunij detrimentis
|
|
|
|
135-136
|
|
|
|
137-138
|
|
|
|
139-140
|
|
|
|
141-142
|
|
|
|
143-144 Aphorismus sextus. Extremis morbis, extrema exquisitè remedia optima sunt
|
|
|
|
145-146 Quaest. XXIII. Quomodo contraria ut morbis, & remedia sint duo extrema
|
|
|
|
147-148 Quaest. XXIV. An unum contrarium uni tantum sit contrarium
|
|
|
|
149-150
|
|
|
|
151-152
|
|
|
|
153-154
|
|
|
|
155-156
|
|
|
|
157-158
|
|
|
|
159-160
|
|
|
|
161-162 Aphorismus septimus. Ubi igitur morbus peracutus est, statim extremos habet labores, & extremè tenuissimo victu utendum est. Ubi verò non, sed pleniorem victum contingit adhibere: tantum cibi indulgendum est, quanto morbus extremis est mollior
|
|
|
|
163-164
|
|
|
|
165-166
|
|
|
|
167-168 Quaest. XXV. An in omnibus peracutis conueniat ieiunium
|
|
|
|
169-170 Quaest. XXVI. A quibus causis fiant morbi peracuti / Quaest. XXVII. An febres semper adnexae sint morbis acutis
|
|
|
|
171-172 Quaest. XXVIII. An quatuor tempora morborum differant à quatuor temporibus symptomatum
|
|
|
|
173-174
|
|
|
|
175-176
|
|
|
|
177-178 Quaest. XXIX. An morbus in principio sit maior, quam in statu
|
|
|
|
179-180
|
|
|
|
181-182 Quaest. XXX. An ut aegri sanentur debeant transire per quatuor morborum tempora
|
|
|
|
183-184
|
|
|
|
185-186 Aphorismus octauus. Quando morbus in suo vigore constiterit, tunc victu tenuissimo utendum est
|
|
|
|
187-188
|
|
|
|
189-190
|
|
|
|
191-192 Quaest. XXXI. Cur in principio morbi robusta virtus non vincat morbum: in vigore languida vincat
|
|
|
|
193-194 Quaest. XXXII. An in vigore omnium acutorum nihil cibi dandum sit, ut iubet aphorismus
|
|
|
|
195-196 Quaest. XXXIII. An in vigore fiat perfecta coctio / Aphorismus nonus. Coniectari autem oportet, an aeger cum victu sufficiat perdurare, donec morbus consistat; & nunquid prius ille deficiat, nec possit cum victu perdurare, ut morbus ante deficiat atque hebetescat
|
|
|
|
197-198
|
|
|
|
199-200
|
|
|
|
201-202
|
|
|
|
203-204
|
|
|
|
205-206
|
|
|
|
207-208 Quaest. XXXIV. Ex quibus signis colligitur, an vires possint perdurare ad finem status
|
|
|
|
209-210 Aphorismus decimus. Quibus igitur statim morbus consistit, his statim tenuis victus adhibendus est: quibus verò posterius debet consistere, his, & ipso consistendi tempore, & parum ante illud, cibus subtrahendus, prius vero uberius agendum, ut aeger sufficiat
|
|
|
|
211-212
|
|
|
|
213-214
|
|
|
|
215-216
|
|
|
|
217-218 Aphorismus undecimus. In accessionibus abstinere oportet, nam cibum dare nocuum est, et quibus per circuitum fiunt cessiones, in ipsa accessione abstinere oportet
|
|
|
|
219-220
|
|
|
|
221-222 Quaest. XXXV. Quomodo fiant paroxysmi febriles
|
|
|
|
223-224
|
|
|
|
225-226 Quaest. XXXVI. Ostenditur, nec cibos, nec alia remedia conuenire in paroxysmis / Quaest. XXXVII. Ostenditur, & quae sint & quot sint tempora uniuersalia, & particularia febrium
|
|
|
|
227-228 Quaest. XXXVIII. Ostenditur quando, & quomodo cibus sit aegris nocuus
|
|
|
|
229-230
|
|
|
|
231-232
|
|
|
|
233-234 Aphorismus duodecimus. Accessiones verò & constitutiones morbi indicabunt, & anni tempora, & circuituum successiua incrementa, siue quotidie, siue alternis diebus, siue per maiora interualla fiant.
|
|
|
|
235-236
|
|
|
|
237-238
|
|
|
|
239-240
|
|
|
|
241-242 Quaest. XXXIX. An Hippocrates doctrinam de pulsibus caluerit
|
|
|
|
243-244 Quaest. XL. Quomodo successiua circuituum incrementa praenuncient paroxysmos, & morbos longos, vel breues
|
|
|
|
245-246 Quaest. XLI. De causa immediata periodicationis
|
|
|
|
247-248
|
|
|
|
249-250
|
|
|
|
251-252 De Methodo praecognoscendi paroxysmos, & vigores tardos, seu longos, vel breues
|
|
|
|
253-254
|
|
|
|
255-256
|
|
|
|
257-258 Quaest. XLIII. De signis assidentibus
|
|
|
|
259-260 Quaest. XLIIII. Cur Hippocrates solum octauo die secauerit venam Anaxione pleuritico
|
|
|
|
261-262 Quaest. XLV. De signis coctionis
|
|
|
|
263-264 Quaest. XLVI. De signis criticis / Quaest. XLVII. De signis mortis
|
|
|
|
265-266
|
|
|
|
267-268
|
|
|
|
269-270
|
|
|
|
271-272 Quaest. XLVIII. De sputo, & sputamine
|
|
|
|
273-274
|
|
|
|
275-276 Quaest. XLIX. De urinis
|
|
|
|
277-278
|
|
|
|
279-280
|
|
|
|
281-282
|
|
|
|
283-284 Quaest. L. De alui excremencis & sudoribus
|
|
|
|
285-286 Aphorismus decimustertius. Senes facillimè ieiunium ferunt: secundo loco qui aetatem consistentem habent: minus adolescentes: omnium minimè pueri, praesertim qui inter ipsos sunt viuidiores
|
|
|
|
287-288
|
|
|
|
289-290
|
|
|
|
291-292
|
|
|
|
293-294 Quaest. LI. Ostenditur, quae corpora sint magis vel minus disposita ad ieiunium
|
|
|
|
295-296 Quaest. LII. De aetatibus
|
|
|
|
297-298
|
|
|
|
299-300 Aphorismus XIV. Qui crescunt plurimum habent calidi innati: plurimo igitur egent alimento, alioquin corpus absumitur: senibus verò parum calidi innati inest, paucis propterea fomitibus egent: quia à multis extinguuntur. Hanc etiam ob causam febres, senibus non similiter acutae fiunt, frigidum enim eorum corpus
|
|
|
|
301-302
|
|
|
|
303-304
|
|
|
|
305-306
|
|
|
|
307-308
|
|
|
|
309-310
|
|
|
|
311-312
|
|
|
|
313-314 Quaest. LII. De calidi innati principijs
|
|
|
|
315-316
|
|
|
|
317-318 Quaest. LIII. An calidum innatum sit solus calor temperamenti
|
|
|
|
319-320
|
|
|
|
321-322 Quaest. LIV. An calidum innatum sit caeleste
|
|
|
|
323-324
|
|
|
|
325-326
|
|
|
|
327-328
|
|
|
|
329-330
|
|
|
|
331-332
|
|
|
|
333-334 Quaest. LV. Quod calidum innatum sit temperamentum & non calor temperamenti
|
|
|
|
335-336
|
|
|
|
337-338
|
|
|
|
339-340
|
|
|
|
341-342
|
|
|
|
343-344
|
|
|
|
345-346 Quaest. LVI. Quotuplex sit calidum innatum seu temperamentum innatum
|
|
|
|
347-348
|
|
|
|
349-350
|
|
|
|
351-352 Quaest. LVII. An calor innatus differat specie, vel gradu ab ascititio
|
|
|
|
353-354
|
|
|
|
355-356 Quaest. LVIII. Quodnam sit subiectum caloris febrilis, & naturalis
|
|
|
|
357-358
|
|
|
|
359-360 Quaest. LIX. De calore influente, seu de spiritibus
|
|
|
|
361-362
|
|
|
|
363-364
|
|
|
|
365-366 Quaest. LX. Quomodo calor natiuus perducat nos ad senectutem, & mortem
|
|
|
|
367-368 Aphorismus XV. Ventres hyeme, & vere natura calidissimi sunt, & somni longissimi quare per ea tempora alimenta copiosiora sunt exhibenda: etenim tunc calor innatus plurimus est: unde & pluribus eget alimentis, indicio sunt aetates, & Athletae
|
|
|
|
369-370
|
|
|
|
371-372
|
|
|
|
373-374
|
|
|
|
375-376 Quaest. LXI. An ver sit medium inter hyemem & aestatem per negationem, vel per participationem extremorum
|
|
|
|
377-378 Quaest. LXII. De somne in quibus Galenus conueniat, & differat ab Aristotele
|
|
|
|
379-380
|
|
|
|
381-382 Quaest. LXIII. In quo anni tempore cibus debeat esse copiosior
|
|
|
|
383-384 Quaest. LXIV. Quomodo hyeme sit plus calidi innati, quam alijs temporibus
|
|
|
|
385-386
|
|
|
|
387-388 Aphorismus XVI. Victus humidus febricitantibus omnibus confert, maximè verò pueris, & alijs, qui tali victu uti consueuerunt / Quaest. LXV. An solus vistus humidus sit medicinalis
|
|
|
|
389-390 Quaest. LXVI. Quid intelligat per victum humidum
|
|
|
|
391-392
|
|
|
|
393-394 Quaest. LXVII. Methodus curandi affectus complicatos
|
|
|
|
395-396 Quaest. LXVIII. De serie omnium indicantium
|
|
|
|
397-398
|
|
|
|
399-400
|
|
|
|
401-402 Quaest. LXIX. An contraria contrarijs curentur
|
|
|
|
403-404
|
|
|
|
405-406 Quaest. LXX. An similia similibus conseruentur
|
|
|
|
407-408
|
|
|
|
409-410 Aphorismus XVII. Et quibus semel, aut bis, & quibus plura ne, an pauciora particulatim oporteat afferre considerandum. Condonandum autem aliquid tempori, & regioni, & aetati, & consuetudini
|
|
|
|
411-412
|
|
|
|
413-414
|
|
|
|
415-416 Quaest. LXXI. De quatuor regulis pro cibandis aegrit
|
|
|
|
417-418 Quaest. LXXII. Quomodo interpretandus sit aphorismus decimus secundae sec. "impura corpora quanto magis nutries &
|
|
|
|
419-420 Quaest. LXXIII. Quando conueniant epichierastica, & quae sint, & quomodo multum, & saepé illis uti liceat
|
|
|
|
421-422
|
|
|
|
423-424 Aphorismus XVIII. Aestate, & autumno cibos difficillimè ferunt. Hyeme facilimè. Secundum locum ver habet / Quaest. LXXIIII. Unde morbi autumnales, & malignae febres oriantur
|
|
|
|
425-426
|
|
|
|
427-428
|
|
|
|
429-430 Aphorismus XIX. His qui per circuitus accessiones habent, nihil dare oportet, neque cogere: sed subtrahere ante iudicationes
|
|
|
|
431-432
|
|
|
|
433-434
|
|
|
|
435-436
|
|
|
|
437-438 Aphorismus XX. Quae iudicantur, & iudicata sunt integrè, neque mouere, neque nouare aliquid, siue medicamentis, siue aliter irritando, sed sinere
|
|
|
|
439-440
|
|
|
|
441-442
|
|
|
|
443-444 Quaest. LXXV. De conditionibus perfectissimae crisis
|
|
|
|
445-446
|
|
|
|
447-448 Quaest. LXXVI. Quid agendum in die decretoria, si natura nihil operatur
|
|
|
|
449-450 Quaest. LXXVII. An motus symptomatici sint adiuuandi
|
|
|
|
451-452
|
|
|
|
453-454 Quaest. LXXVIII. An critici dies pendeant a mense medicinalis
|
|
|
|
455-456 Quaest. LXXIX. De causis citae, & tardae apparitionis Lunae
|
|
|
|
457-458
|
|
|
|
459-460 Quaest. LXXX. Ostenditur quemlibet diem esse posse indicatorium, & iudicatorium
|
|
|
|
461-462 Quaest. LXXXI. A quibus causis proueniant dies critici
|
|
|
|
463-464
|
|
|
|
465-466 Aphorismus XXI. Quae ducere oportet, quo maximè natura vergit per loca conferentia eò ducere conuenit
|
|
|
|
467-468 Quaest. LXXXII. Quando topica applicantur corpori non purgato
|
|
|
|
469-470 Quaest. LXXXIII. Sex conditiones requiruntur, ut loca sint conferentia
|
|
|
|
471-472
|
|
|
|
473-474 Quaest. LXXXIV. Quaenam sint conditiones, quae reddunt loca magis, & minus conferentia
|
|
|
|
475-476 Quaest. LXXXV. De reuulsione
|
|
|
|
477-478
|
|
|
|
479-480 Quaest. LXXXVI. An reuulsio indicetur non solum à materia fluente sed à fluxa, & fluxura
|
|
|
|
481-482 Quaest. LXXXVII. In quibus reuulsio, & deriuatio conueniant & differant / Aphorismus XXII. Concocta medicari, atque mouere, non cruda neque in principijs, modo non turgeant: plurima verò non turgent
|
|
|
|
483-484 Quaest. LXXXVIII. De speciebus coctionis
|
|
|
|
485-486
|
|
|
|
487-488
|
|
|
|
489-490
|
|
|
|
491-492 Quaest. LXXXIX. Quid intelligat per non cruda
|
|
|
|
493-494
|
|
|
|
495-496 Quaest. XC. An materia tenuis sit incrassanda
|
|
|
|
497-498
|
|
|
|
499-500 Quaest. XCI. De minoratiuis
|
|
|
|
501-502
|
|
|
|
503-504
|
|
|
|
505-506
|
|
|
|
507-508
|
|
|
|
509-510 Aphorismus XXIII. Deiectiones non multitudine sunt extimandae: sed si talia deijciantur, qualia conueniunt, & aegri facile tolerant. Atque ubi usque ad animi defectionem expedit ducere, faciendum, si aeger possit tolerare
|
|
|
|
511-512
|
|
|
|
513-514
|
|
|
|
515-516 Quaest. XCII. An euacuatio sanguinis usque ad animi deliquium fieri possit / Quaest. XCIII. In quibus casibus conueniat sanguinis euacuatio usque ad animi deliquum
|
|
|
|
517-518
|
|
|
|
519-520 Quaest. XCIV. An in magnis doloribus ante phlebotomiam conueniant anodyna
|
|
|
|
521-522 Aphorismus XXIV. In acutis passionibus, rarò, & in principijs, medicinis purgantibus uti, & hoc cum praemeditatione faciendum
|
|
|
|
523-524 Quaest. CXV. Antequam materia turgens purgetur, quae sint praemeditanda
|
|
|
|
525-526
|
|
|
|
527-528
|
|
|
|
529-530 Aphorismus XXV. Si qualia oportet purgari, purgentur, confert, & facilè ferunt: si contra difficulter
|
|
|
|
531-532
|
|
|
|
[sans numérotation] Errata nonnulla Corrigenda
|
