| début |
fin |
|
|
|
|
[sans numérotation] [Page de titre]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
[sans numérotation] Epistre
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] L'imprimeur au lecteur
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
1 Commentaires sur les Aphorismes d'Hippocrate. Livre Premier. Aphorisme premier. Vita breuis, ars longa, occasio volueris, experientia periculosa, iudicium difficile. ... Discours
|
|
|
|
2
|
|
|
|
3 Explication
|
|
|
|
4
|
|
|
|
5
|
|
|
|
6
|
|
|
|
7
|
|
|
|
8 Aphorisme II. In turbationibus alui, et vomitionibus quae sponte fiunt, si qualia oportet purgentur, confert, et facile ferunt:
|
|
|
|
9
|
|
|
|
10
|
|
|
|
11
|
|
|
|
12
|
|
|
|
13 Aphorisme III. Athletarum plenior corporis habitus, si ad summum sit plenitudinid gradum perductus, lubricus est neque enim eodem permanere aut consistere potest:
|
|
|
|
14
|
|
|
|
15
|
|
|
|
16
|
|
|
|
17
|
|
|
|
18 Aphorisme IV. Victus tenuis et exquisitus, et in morbis longis semper, et in acutis verò ubi non conuenit, parùm iutus.
|
|
|
|
19
|
|
|
|
20
|
|
|
|
21 Aphorisme V. In tenui victu peccant aegroti, quo fit ut magis laedantur.
|
|
|
|
22
|
|
|
|
23
|
|
|
|
24 Aphorisme VI. Ad extremos morbos, extrema exquisité comparata remedia, optima
|
|
|
|
25
|
|
|
|
26 Aphorisme VII. Quum itaque morbus peracutus est, extremos protinus labores habet, summeque tenuissimo victus est utendum:
|
|
|
|
27
|
|
|
|
28 Aphorisme VIII. Quum morbi vis est maxima, tum vel tenuissimo victu est utendum
|
|
|
|
29
|
|
|
|
30 Aphorisme IX. Sed et ex aegroto coniecturam facere oportet, an is cum praescripto victu perstet ad morbi usque vigorem;
|
|
|
|
31
|
|
|
|
32 Aphorisme X. Quibus itaque vigor statim futurus est, tenuiter statim habere oportet: quibus autem posterius, et in ipso vigoris tempore, et paulò sub ipsum de victu demendum: Antea verò plenius alendum, ut aegrotus perferrè queat
|
|
|
|
33
|
|
|
|
34
|
|
|
|
35 Aphorisme XI. In ipsis tamen acerbationibus cibum adimere oportet, nam praebere noxium. Et cum per circuitus redeunt morbi, in ipsis accessionibus abstinendum
|
|
|
|
36
|
|
|
|
37 Aphorisme XII. Morbi verò ipsi, et anni temporae, et periodorum inter se proportionis obseruatio; sine ea quotidie, sine alternis; sine maiore interuallo fiant, paroxysmos et statum morborum indicabunt.
|
|
|
|
38
|
|
|
|
39
|
|
|
|
40
|
|
|
|
41 Aphorisme XIII. Ieiunium senes non decrepiti ferunt facillimè, secundum hos qui constantem aetatem agunt, minus adolescentes, minimè omnium pueri, atque inter eos maximé qui acriore sunt et viuidiore ingenio praediti
|
|
|
|
42
|
|
|
|
43
|
|
|
|
44 Aphorisme XIV. Qui crescunt, plurimum habent calidi natiui, itaque copioso quum egeant alimento, abundè ipsis suppeditare oportet, alioqui corpus consumitur.
|
|
|
|
45
|
|
|
|
46
|
|
|
|
47 Aphorisme XV. Ventres hyeme ac vere natura calidissimi, et somni longissimi. Per ea igitur tempora plus sibi dare oportet, siquidem plus natiui caloris habent. Quo fit ut copiosioro alimento egeant argumento sunt aetates et Athletae
|
|
|
|
48
|
|
|
|
49
|
|
|
|
50 Aphorisme XVI. Victus humidus, quum febricitantibus omnibus, tum pueris maximè atque aliis qui tali victu consueuêre, utilis
|
|
|
|
51
|
|
|
|
52 Aphorisme XVII. Quos etiam semel aut bis, et plus minus ve et minutatim alere conueniat spectandum. Dandum vero aliquid tempori, regioni, aetati et consuetudini
|
|
|
|
53
|
|
|
|
54 Aphorisme XVIII. Aestate et automno cibi copiam fuerunt difficillime, hyeme facillime, vere minus
|
|
|
|
55
|
|
|
|
56 Aphorisme XIX. Quibus perstatos circuitus accessiones fiunt, nihil dare, nec cogere, sed demere oportet ante iudicationes
|
|
|
|
57
|
|
|
|
58 Aphorisme XX. Quae decernuntur decretave sunt iuste, nec mouere, nec aliud quicquam nouare, sine medivamentis, sine aliis irritamentis fiat, sed omittere oportet
|
|
|
|
59
|
|
|
|
60
|
|
|
|
61 Aphorisme XXI. Quae educere oportet, quò maximè vergere videbuntur, ducito, viis ac locis utiliter eo ferentibus
|
|
|
|
62
|
|
|
|
63 Aphorisme XXII. Quae matura coctaque sunt medicari ac mouere oportet, non cruda, nec per initia, nisi suoptè citantur impetu id quod per raro fieri solet
|
|
|
|
64
|
|
|
|
65
|
|
|
|
66 Aphorisme XXIII. Quae vacuantur multitudine metienda non sunt, sed si quae oportet vacuentur, et facile ferant. Atque ubi ad animi deliquium educere conuenit, faciendum, si aegrotus par esse possit
|
|
|
|
67
|
|
|
|
68
|
|
|
|
69 Aphorisme XXIV. In morbis acutis rarò, et per initia medicamento purgante uti oportet. Nec verò id inconsideratè faciendum
|
|
|
|
70
|
|
|
|
71 Aphorisme XXV. Si qualia oportet purgentur, confert, et facilè ferunt: si contraria: difficulter
|
|
|
|
72
|
|
|
|
73 Livre Second. Aphorisme premier. Quo in morbo somnus laborem adfert, est mortiferum: si verò leuationem, minimè est mortiferum. Discours
|
|
|
|
74
|
|
|
|
75 Explication
|
|
|
|
76 Aphorisme II. Ubi somnus delirationem sedat bonum
|
|
|
|
77 Aphorisme III. Somnus et vigilia modum si excesserint, malum
|
|
|
|
78
|
|
|
|
79 Aphorisme IV. Non satietas, non fames, neque aliud quicquam quod natura modum excedat, bonum
|
|
|
|
80
|
|
|
|
81 Aphorisme V. Spontaneae lassitudines morbos denunciant
|
|
|
|
82
|
|
|
|
83 Explication. Aphorisme VI. Qui ab aliqua corporis parte dolentes, ferè dolorum non sentiunt, ijs mens aegrotat
|
|
|
|
84
|
|
|
|
85
|
|
|
|
86 Aphorisme VII. Quae longo tempore extenuata sunt corpora, sensim reficere oportet, quae verò breui, repentè
|
|
|
|
87
|
|
|
|
88
|
|
|
|
89 Aphorisme VIII. Si à morbo cibum adhibens quispiam vires non recipiat copiosore alimento corpus onerari indicat: si verò modicè opulanti idem eueniat, vacuatione indigere sciendum est
|
|
|
|
90
|
|
|
|
91 Aphorisme IX. Corpora quum quis purgare volet, ea fluxilica faciat oportet
|
|
|
|
92
|
|
|
|
93 Aphorisme X. Impura corpora quo plus nutriueris, eo magis laeseris
|
|
|
|
94
|
|
|
|
95
|
|
|
|
96 Aphorisme XI. Facilius est potu refici quam cibo
|
|
|
|
97
|
|
|
|
98 Aphorisme XII. Quae à morbis post crisim relinquuntur, recidiuos morbos facere consueuerunt
|
|
|
|
99
|
|
|
|
100 Aphorisme XIII. Quibus crisis fit, nox, quae accessionem praecedit grauis, quae verò subsequitur, leuior ferè solet existere
|
|
|
|
101
|
|
|
|
102 Aphorisme XIV. In fluxionibus alui, excrementorum non in deteriora facta mutatio inuat
|
|
|
|
103
|
|
|
|
104 Aphorisme XV. Ubi fauces dolent, aut pustularum eruptiones exoriuntur in corpore, excrementa spectare oportet nam si biliosa fuerint, unà corpus aegrotat: si verò sanorum excrementis similia, tutò corpus aelere poteris
|
|
|
|
105
|
|
|
|
106 Aphorisme XVI. Fame dominante, ab omni agitatione vacandum et labore
|
|
|
|
107
|
|
|
|
108
|
|
|
|
109 Aphorisme XVII. Ubi praeter naturam copiosor cibus ingestus est, morbum inde creari indicat sanatio
|
|
|
|
110
|
|
|
|
111 Aphorisme XVIII. Eorum quae confertim et celeriter alunt, celeres etiam excretiores esse solent
|
|
|
|
112
|
|
|
|
113 Aphorisme XIX. In morbis acutis non omninò certae sunt mortis aut salutis praedictiones
|
|
|
|
114
|
|
|
|
115 Aphorisme XX. Quibus in iuuentute aluus est humecta, ijs in senectute siccatur: quibus contra sicca astrictaque iuuenibus fuit, ijs senibus humecta laxaque fit
|
|
|
|
116
|
|
|
|
117
|
|
|
|
118 Aphorisme XXI. Famem thorexis soluit
|
|
|
|
119
|
|
|
|
120 Aphorisme XXII. Qui a plenitudine morbi fiunt, vacuatione curantur: et qui ab inanitione proficiscuntur, sanantur plenitudine. Caeterorumque contraria sunt remedia
|
|
|
|
121
|
|
|
|
122
|
|
|
|
123 Aphorisme XXIII. Morbi acuti iudicantur intra dies quatuordecim
|
|
|
|
124
|
|
|
|
125 Aphorisme XXIV. Index septimi quartus. Sequentis septimana octauus initium. Spectandus quoque est undecimus, siquidem ijs secunda septimana quartus est. Rursumque decimus-septimus spectandus: is enim à quarto-decimo quartus est, et ab undecimo septimus
|
|
|
|
126
|
|
|
|
127
|
|
|
|
128
|
|
|
|
129 Aphorisme XXV. Aestivae quartanae plerumque breues, Automnales longae, et inter eas maximè quae ad hyemem usque pertinent
|
|
|
|
130
|
|
|
|
131
|
|
|
|
132 Aphorisme XXVI. Conuulsioni febrem accedere satius est, quàm febri conuulsionem
|
|
|
|
133
|
|
|
|
134 Aphorisme XXVII. Non, si quid in morbis acutis fiat praeter rationem leuius, fidere oportet, nec turbari, si quid remerè grauius acciderit. Istiusmodi enim multa sunt incerta, nec durare diu aut persistere solent
|
|
|
|
135
|
|
|
|
136
|
|
|
|
137 Aphorisme XXVIII. Febricitantium non omninò leuiter corpus sibi constare nec minui, aut etiam plus aequo collique fieri malum. Hoc si quidem virium imbecillitatem, illud morbi diuturnitatem significat
|
|
|
|
138
|
|
|
|
139 Aphorisme XXIX. Incipientibus morbis, si quid mouendum videtur, moue: vigentibus autem quiescere multo praestat
|
|
|
|
140
|
|
|
|
141
|
|
|
|
142 Aphorisme XXX. Circa initia et finem morborum remissiora sunt omnia, in vigore vehementiora
|
|
|
|
143
|
|
|
|
144 Aphorisme XXXI. Si à morbo bellè comedenti corpus non proficiat, malum
|
|
|
|
145
|
|
|
|
146
|
|
|
|
147 Aphorisme XXXII. Qui aduersa valetudine abundè initio comedunt nec proficiunt, ij ferè tandem omnes in cibi fastidium incidunt: contrà, qui initio forti inediae usi, cibùm posteà appetere incipiunt, invaletudine facilius liberantur
|
|
|
|
148
|
|
|
|
149 Aphorisme XXXIII. In quouis morbo valere rationem, rectéque se ad ea quae sumuntur habere, bonum: contrà verò habere se, malum
|
|
|
|
150
|
|
|
|
151
|
|
|
|
152 Aphorisme XXXIV. Minus periculosè aegrotant ij, quorum vel naturae, vel aetati, vel consuetudini, vel tempori familiaris morbus est, quàm quibus horum nullo affinis cognatusque existit
|
|
|
|
153
|
|
|
|
154
|
|
|
|
155
|
|
|
|
156 Aphorisme XXXV. In quouis morbo partes ad umbilicum et infimum ventrem attinentes crassiores esse praestat harum siquidem extenuatio, et tabes mala: sed ad inferiores quoque purgationes parùm tuta
|
|
|
|
157
|
|
|
|
158
|
|
|
|
159 Aphorisme XXXVI. Qui corporum salubritate sunt praediti, ij purgante hauste medicamine statim deficiunt, ut et qui prauo alimento utuntur
|
|
|
|
160
|
|
|
|
161
|
|
|
|
162 Aphorisme XXXVII. Qui integra sunt corporis valetudine, medicationes aegrè molestéque ferunt
|
|
|
|
163 Aphorisme XXXVIII. Paulò peior, sed suauior cibus et potus, meliori quidem sed ingrato praeferendu
|
|
|
|
164
|
|
|
|
165
|
|
|
|
166 Aphorisme XXXIX. Magnam partem senes iuuenibus minus aegrotant: semel autem diuturnis morbis correpti ferè una moriuntur
|
|
|
|
167
|
|
|
|
168 Aphorisme XL. Destillationes et grauedines coctionem in valdè senibus non admittunt
|
|
|
|
169
|
|
|
|
170
|
|
|
|
171 Aphorisme XLI. Qui saepè et vehementer sine causa manifesta animo linquuntur, ij derepente moriuntur
|
|
|
|
172
|
|
|
|
173
|
|
|
|
174 Aphorisme XLII. Apoplexiam fortem nullo prorsus modo, debilem aegrè curaueris
|
|
|
|
175
|
|
|
|
176 Aphorisme XLIII. Strangulati aut suffocati, nondum tamen mortui, ad se non redens, quibus circa os collecta spuma apparuerit
|
|
|
|
177
|
|
|
|
178
|
|
|
|
179 Aphorisme XLIV. Qui naturâ sunt valdè crassi, breuiore vitâ fruuntur, quàm qui graciles
|
|
|
|
180
|
|
|
|
181
|
|
|
|
182 Aphorisme XLV. Epilepsia laborantes pueros quum loci victusque, tum maximè aetatis mutatio liberat
|
|
|
|
183
|
|
|
|
184
|
|
|
|
185 Aphorisme XLVI. Ex duobus simul doloribus non eundem locum occupantibus, qui vehementior est, alteriùs sensum obscurat
|
|
|
|
186
|
|
|
|
187
|
|
|
|
188 Aphorisme XLVII. Dum pus fit, dolores ac febres accidunt magis, quam confecto
|
|
|
|
189
|
|
|
|
190
|
|
|
|
191 Aphorisme XLVIII. Quoquo modo corpus moueatur, simul ac laborare coepit, quies statim lassitudinem leuat
|
|
|
|
192
|
|
|
|
193 Aphorisme XLIX. Quotidianis laboribus assueti, etiamsi inualidi sint aut senes, insuetis quauis robustis et iuuenibus facilius consueta ferunt exercitia
|
|
|
|
194
|
|
|
|
195
|
|
|
|
196 Aphorisme L. Consueta longo tempora, etiamsi deteriora sint, insuetis minus molesta solent esse. Quare ad insolita quoque facienda mutatio
|
|
|
|
197
|
|
|
|
198
|
|
|
|
199 Aphorisme LI. Semel multum et repente, vel vacuare, vel replere, vel cale facere, vel refrigerare, aut alio quouis modo corpus mouere periculosum: omne siquidem nimium naturae inimicum. Paulatim verò quod fit, tutum cum alias tum maxime ubi ab uno ad aliud facienda est mutatio
|
|
|
|
200
|
|
|
|
201
|
|
|
|
202
|
|
|
|
203 Aphorisme LII. Non, si recta ratione gerenti omnia secundum eam minus succedat, protinus est ad aliud transeundum, modo illud contest quod ab initio visum fuit
|
|
|
|
204
|
|
|
|
205 Aphorisme LIII. Quibus aluus est humida, iuuentam quidem agunt facilius quam qui eandem siccam habent, sed senectute difficilius defunguntur. Ipsis siquidem senescentibus ferè ressicatur
|
|
|
|
206
|
|
|
|
207 Aphorisme LIV. Ut traducenda iuuentute liberalis et speciosa corporis magnitudo, ita senectuti inutilis et paruitate deterior
|
|
|
|
208
|
|
|
|
209
|
|
|
|
210
|
|
|
|
211 Livre Troisiesme. Aphorisme premier. Mutationes temporum potissimum pariunt morbos, et in ipsis temporibus magnae mutationes frigoris, aut caloris, caeterorumque ad proportionem his respondentium. Discours
|
|
|
|
212
|
|
|
|
213 Explication
|
|
|
|
214 Aphorisme II. Naturarum quaedam ad aestatem, aliae ad hyemem benè aut malè se habent
|
|
|
|
215
|
|
|
|
216 Aphorisme III. Morbi alij ad alia tempora benè vel malè se habent. Et quaedam aetates ad tempora alia et loca, et aliud victus genus
|
|
|
|
217
|
|
|
|
218 Aphorisme IV. In temporibus cum eadem die modo calor modo frigus, autumnales morbi expect [ ... ]
|
|
|
|
219
|
|
|
|
220 Aphorisme V. Auster auditum hebetat, caliginem visui obducit, caput grauat, membris tarditatem et languorem conciliat. Quum itaque is increbrescit, talia inualidis accidunt. Contra Aquilo tusses mouet faucos exasperat, aluum indurat, urinam supprimit, horrores excitat, lateris et pectoris dolores facit. Hoc itaque dominante, talia infirmos expectare oportet
|
|
|
|
221
|
|
|
|
222
|
|
|
|
223
|
|
|
|
224 Aphorisme VI. Quum aestas fit similis veri, sudores in febribus multos expectare oportet
|
|
|
|
225
|
|
|
|
226 Aphorisme VII. Magnis siccitatibus febres fiunt acutae. Quòd si annus talis esse porgat, qualem temporis statum effecerit, tales ferè morbos expectare oportet
|
|
|
|
227
|
|
|
|
228 Aphorisme VIII. Certis temporibus et suam tempestiuitatem seruantibus certi et tempestiui, ac iudicatu faciles morbi fiunt. Incertis autem et alienis, incertae quoquo aegrotationes fiunt, et ad iudicandum difficiles
|
|
|
|
229
|
|
|
|
230
|
|
|
|
231 Aphorisme IX. Autumno in uniuersum morbi acutissimi et perniciosissimi: ver autem saluberrimum et minimè exitiosum
|
|
|
|
232
|
|
|
|
233 Aphorisme X. Autumnus tabidis nocuus
|
|
|
|
234
|
|
|
|
235 Aphorisme XI. Inter anni partes, si hyems sicca et aquilonia, ver pluuiosum et australe fuerit, aestate necesse est febres acutas fieri, et ophtalmias, et dysenterias, mulieribus praesertim et viris naturâ humidioribus
|
|
|
|
236
|
|
|
|
237
|
|
|
|
238 Aphorisme XII. Contrà verò si australis hyems et pluuiosa et tepens fuerit, ver siccum et aquilonium, mulieres quibus partus in ver incidit, quauis occasione abortiunt, aut si pariant, tam infirmos et morbosos partus edunt
|
|
|
|
239
|
|
|
|
240
|
|
|
|
241
|
|
|
|
242 Aphorisme XIII. Aestate verò sicca et aquilonia, Autumno pluuioso et australi vehementes capitis dolores in hyemem et tusses, et raucitates, et grauedines, nonnullis etiam tabes expectanda
|
|
|
|
243
|
|
|
|
244 Aphorisme XIV. Aquilonio verò e sicco autumno, hominibus natura humidis et mulieribus commoditas parabitur. Alios ophtalmiae siccae, et febres partim acutae, partim longae, quosdam etiam melancholiae malè habebunt
|
|
|
|
245
|
|
|
|
246 Aphorisme XV. Ex tempestatibus anni in uniuersum siccitates assiduis imbribus salubriores, et minus mortiferae
|
|
|
|
247
|
|
|
|
248 Aphorisme XVI. Assiduis imbribus morbi ferè fiunt, febres longae, fluxiones alui, putredines, epilepsiae, apoplexiae, anginae. Siccitatibus autem morbi tabifici, ophtalmiae, articulorum dolores, urinae et intestinorum difficultates
|
|
|
|
249
|
|
|
|
250
|
|
|
|
251
|
|
|
|
252 Aphorisme XVII. Quotidianae tempestates aquiloniae cogunt corpora fi mantque, mobiliora item expeditioraque, et coloratiora, et auditu valentiora redunt, aluum siccant, oculos mordent, et si pectus dolor aliquis prius habuerit, exasperant: contra, austrinae eadem soluunt et humectant, auditum hebetant, caput grauant, vertiginem oculis, tarditatem et languorem corporibus adserunt, aluum humectant
|
|
|
|
253
|
|
|
|
254
|
|
|
|
255 Aphorisme XVIII. Quod ad tempora verò pertinet, vere et prima aestate pueri, et his aetate proximi, optimè degunt valentque maximè: aestate verò et autem ni ad aliquam usque partem senes. Reliquo autumno et hyeme qui mediam aetatem agunt
|
|
|
|
256
|
|
|
|
257
|
|
|
|
258
|
|
|
|
259 Aphorisme XIX. Quilibet in quibusuis temporibus morbi fieri possunt. Nonnulli tamen in quibusdam magis tum fiunt, tum irritantur
|
|
|
|
260
|
|
|
|
261 Aphorisme XX. Vere enim insania, melancholia, epilepsia, fluxiones sanguinis, anginae,
|
|
|
|
262
|
|
|
|
263
|
|
|
|
264
|
|
|
|
265 Aphorisme XXI. Aestate verò nonnulli horum et febres continuae, et ardentes, et tertianae plurimae, quartanae item, et vomitiones, alui profluuia, ophtalmiae, aurium dolores, oris ulcerationes, genitalium putredines, et sudationes
|
|
|
|
266
|
|
|
|
267
|
|
|
|
268 Aphorisme XXII. Autumno aestiui etiam multi morbi, et febres quartanae, et incertae, lienis tumor, aqua inter cutem, tabes, urinae difficultas, intestinorum tum laevitas tum difficultas, coxae dolores, angina, anhelatio, intestinorum parte quaepiam coarctatio, epilepsia, insania, melancolia
|
|
|
|
269
|
|
|
|
270
|
|
|
|
271 Aphorisme XXIII. Hyeme pleuritides, peripneumoniae, lethargi, grauedines, raucitates, tusses, pectoris, laterum et lumborum dolores, cephalalgiae, vertigines, apoplexiae
|
|
|
|
272
|
|
|
|
273
|
|
|
|
274 Aphorisme XXIV. Secundum aetates autem hi morbi fiunt, paruis et nuper natis puerilis oris ulcera, vomitiones, tusses, vigilia, pauores, umbilici nflammationes, aurium humiditates
|
|
|
|
275
|
|
|
|
276
|
|
|
|
277 Aphorisme XXV. Aduentante dentitionis tempore gingiuarum pruritus febres, conulsiones, alui profluui a maximè quum caninos edunt, et iis praesertim qui crassissimi sunt, et qui aluo sunt duro
|
|
|
|
278
|
|
|
|
279
|
|
|
|
280 Aphorisme XXVI. Ipsis verò grandiuscutis tonsillarum inflammationes, vertebrae in occipitio introrsum luxationes anhelationes, calculi, lumbrici rotundi, ascarides, verrucae pensiles, satyriasmi, stranguriae, strumae, et alia tubercula, praecipuè verò antedicta
|
|
|
|
281
|
|
|
|
282
|
|
|
|
283
|
|
|
|
284 Aphorisme XXVII. Grandioribus autem et ad pubertatem accedentibus superiorum etiam morborum multi, et febres diuturniores potius, ex naribus sanguinis fluxiones
|
|
|
|
285
|
|
|
|
286 Aphorisme XXVIII. Pueris maximam partem morbi iudicantur alij intra dies quadraginta, nonnulli intra septem mensis, quidam intra annos septem, alij ipsis etiam ad pubertatem accedentibus. Qui verò permanserint, neque pueris circa pubertatem, neque foeminis quum menstrua erumpunt soluti fuerint, inueterascere consueuerunt
|
|
|
|
287
|
|
|
|
288
|
|
|
|
289 Aphorisme XXIX. Adolescentibus sanguinis expulsiones, tabes, febres acutae, epilepsiae, alijque morbi, sed praecipuè nunc dicti
|
|
|
|
290
|
|
|
|
291 Aphorisme XXX. Ultra hanc aetatem prouectis asthmata, pleuritides, peripneumoniae, lethargi, phrenitides, ardentes febres, diuturna alui profluia, cholerae, dysenteriae, lienteriae, haemorroides
|
|
|
|
292
|
|
|
|
293
|
|
|
|
294
|
|
|
|
295 Aphorisme XXI. Senibus spirandi difficultates, destillationes cum tussi, stranguriae, dysuriae, articulorum dolores, nephritides, vertigines, apoplexiae, malus corporis habitus cachexia Graecis dictus, pruritus totius corporis, vigiliae, alui, oculorum et aurium humiditates, visus obtusior, glaucomata, auditus hebetior
|
|
|
|
296
|
|
|
|
297
|
|
|
|
298
|
|
|
|
299
|
|
|
|
300 Livre Quatriesme. Aphorisme premier. Praegnantes purgabis, si materia urgeat, quadrimestres, et usque ad septimum mensem, sed has parciùs. Minore verò aut grandiore conceptu, abstinebis. Discours
|
|
|
|
301
|
|
|
|
302 Explication
|
|
|
|
303
|
|
|
|
304 Aphorisme II. Purgantium medicamentorum usu talia è corpore educenda, qualia sponte etiam prodeuntia, iuuant: contrario verò modo exeuntia, sistenda
|
|
|
|
305
|
|
|
|
306 Aphorisme III. Si qualia oportet purgentur, confert, et facilè ferunt: contrà verò fi fiat, grauiter
|
|
|
|
307
|
|
|
|
308
|
|
|
|
309 Aphorisme IIII. Aestate superiores potius, hyeme inferiores purgare conuenit
|
|
|
|
310
|
|
|
|
311 Aphorisme V. Sub Canicula et et ante Caniculam difficiles sunt purgationes
|
|
|
|
312
|
|
|
|
313 Aphorisme VI. Graciles ad vomendum facilites per superua purgare, nisi hyems adsit
|
|
|
|
314
|
|
|
|
315
|
|
|
|
316
|
|
|
|
317 Aphorisme VII. Aegre vomentes et modicè carnosos, quos eusarcos appellant Graeci, infernè purgato, deuitans aestatem
|
|
|
|
318
|
|
|
|
319 Aphorisme VIII. Obnoxios phthisi suprà ne purgato
|
|
|
|
320
|
|
|
|
321 Aphorisme IX. Melancholicos infrà vehementis purgabis, eadem ratione contrariam iniens vacuandi viam
|
|
|
|
322
|
|
|
|
323 Aphorisme X. Purgandum in valde acutis, fi ad sui excretionem inuitet materia, eodem ipso die differe enim in talibus malum
|
|
|
|
324
|
|
|
|
325
|
|
|
|
326 Aphorisme XI. Quibus termina adsunt et circa umbilicum cruciatus, et lumborum dolor, qui neque medicamento, neque aliter soluatur, in siccum hydropa firmatur
|
|
|
|
327
|
|
|
|
328
|
|
|
|
329 Aphorisme XII. Quibus propter leuitatem ventres cibi sunt incontinentes, hyeme suprà purgare malum
|
|
|
|
330
|
|
|
|
331
|
|
|
|
332 Aphorisme XIII. Qui ad veratrum non facilè suprà purgantur, eorum corpora ante potionem copiosiore alimento et quiete praehumectanda
|
|
|
|
333
|
|
|
|
334 Aphorisme XIV. Potp elleboro, corpus mouendum potius, quam somno tradendum aut quieti. Nam vel nauigatio indicat motione turbari corpora
|
|
|
|
335
|
|
|
|
336
|
|
|
|
337 Aphorisme XV. Quum elleborum citare voles, moue corpus: quum verò sistere, somnum concilia, nec moue
|
|
|
|
338
|
|
|
|
339 Aphorisme XVI. Elleborus periculosus sanas carnes habentibus. Conulsionem enim ingenerat
|
|
|
|
340
|
|
|
|
341 Aphorisme XVII. Non febricitanti cibi fastidium, cordis dolor, vertigo tenebricosa, et oris amaritudo purgatione per superna opus esse significant
|
|
|
|
342
|
|
|
|
343
|
|
|
|
344 Aphorisme XVIII. Supra septum transuersum dolores, quicumque egent purgatione, per superna purgandum esse significant: qui verò infra sunt, per inferna
|
|
|
|
345
|
|
|
|
346 Aphorisme XIX. Qui potione medica dum purgantur non sitiunt, ipsorum purgandi finis non fit donec sitiuerint
|
|
|
|
347
|
|
|
|
348
|
|
|
|
349 Aphorisme XX. Si circa februm tormina adsint, et genum grauitas, et dolor lumborum, inferna purgatione opus esse significant
|
|
|
|
350
|
|
|
|
351 Aphorisme XXI. Excrementa alui nigra sanguini atro similia, sponte euntia sine cum febre sine citra februm, pessima: et quanto ipsorum colores peiores fuerint plures, eo deteriora. A medicamento autem talia exigi, melius est, idique quanto ipsorum plures fuerint colores non praui
|
|
|
|
352
|
|
|
|
353
|
|
|
|
354 Aphorisme XXII. Morbis quibusuis incipientibus si astra bilis suprà infràve exierit, perniciosum
|
|
|
|
355
|
|
|
|
356 Aphorisme XXIII. Quibus per modos acutos, aut diuturnos, aut vulnera, aut alium modum extenuatis atra bilis, aut velut sanguis niger subierit postridie moriuntur
|
|
|
|
357
|
|
|
|
358 Aphorisme XXIV. Dysenteria ab astra bile incipiat, exitiosa
|
|
|
|
359
|
|
|
|
360 Aphorisme XXV. Sanguinem supernè quidem efferri, qualiscunque sit, malum: infernè verò niger, si deiiciatur, bonum
|
|
|
|
361
|
|
|
|
362 Aphorisme XXVI. Si dysenteriâ laboranti veluti caruncula deiiciantur, mortiferum
|
|
|
|
363
|
|
|
|
364 Aphorisme XXVII. Quibus per febres sanguinis undecumque eruperit copia, conualescentibus ventres humectantur
|
|
|
|
365
|
|
|
|
366
|
|
|
|
367 Aphorisme XXVIII. Quibus deiectiones sunt biliosae, superueniente surditate cessant: et contrà quibus surditas adest, biliosorum deiectione finitur
|
|
|
|
368
|
|
|
|
369 Aphorisme XXIX. Febricitantibus si sexto die vigores fiant, iudicationem habent difficilem
|
|
|
|
370
|
|
|
|
371
|
|
|
|
372 Aphorisme XXX. Quibus accessiones fiunt, quacumque hora febris dimiserit,eadem si posterdie repetat, iudicatu dififcilis esse solet
|
|
|
|
373
|
|
|
|
374
|
|
|
|
375 Aphorisme XXXI. Qui per febres lassitudinem sentiunt, ijs ad articulos, et iuxta maxillas potissimum abscessus fiunt
|
|
|
|
376
|
|
|
|
377
|
|
|
|
378 Aphorisme XXXII. Quibus ex morbo conualescentibus pars aliqua laborat, eò abscessus fiunt
|
|
|
|
379 Aphorisme XXXIII. Sed si qua ante morbum pars laborauerit, ibi morbi sedes
|
|
|
|
380
|
|
|
|
381 Aphorisme XXXIV. Si febre detento suffocatio de repentè superuenerit, nullo in faucibus apparente tumore, est mortiferum
|
|
|
|
382
|
|
|
|
383 Aphorisme XXXV. Si febre detento repentè collum intorqueatur, ac vix deglutire queat, nullo existente tumore, mortiferum
|
|
|
|
384
|
|
|
|
385
|
|
|
|
386 Aphorisme XXXVI. Sudores febricitantibus boni, qui manare coeperint die tertio, quinto, septimo, nono, undecimo, decimoquarto, decimoseptimo, vicesimo primo, vicesimo septimo, tricesimo quarto: ij enim sudores morbos iudicant. Qui secus euenerint, laborem, et morbi longitudinem, aut eiusdem reditum significant
|
|
|
|
387
|
|
|
|
388
|
|
|
|
389
|
|
|
|
390 Aphorisme XXXVII. Frigidi sudores, cum febre quidem acuta, mortem: cum mitiore verò, morbi longitudinem significant
|
|
|
|
391
|
|
|
|
392 Aphorisme XXXVIII. Qua corporis parte sudor, ibi morbus
|
|
|
|
393
|
|
|
|
394 Aphorisme XXXIX. Et qua parte corporis, inest calor aut frigus, ibi morbus
|
|
|
|
395 Aphorisme XL. Et quando toto corpore mutationes accidunt, ut si corpus refrigeretur et vicissim calefiat, vel color alius ex alio oriatur, longitudinem morbi significant
|
|
|
|
396
|
|
|
|
397 Aphorisme XLI. Sudor multus per somnum factus, copiosiore cibo corpus uti significat. Quòd si parcis epulanti hoc accidat, vacuatione indigere sciendum est
|
|
|
|
398
|
|
|
|
399
|
|
|
|
400
|
|
|
|
401 Aphorisme XLII. Sudor multus, frigidus calidusve semper fluens, frigidus grauiorem, calidus minorem morbum significat
|
|
|
|
402
|
|
|
|
403 Aphorisme XLIII. Febres quae tertio quoque die vehementius affligentes non intermittunt, periculosiores: quoquo modo autem intermiserint, periculum abesse significant
|
|
|
|
404
|
|
|
|
405 Aphorisme XLIV. Quos febres longae exercent, ijs tubercula ad articulos vel labores fiunt
|
|
|
|
406
|
|
|
|
407
|
|
|
|
408 Aphorisme XLV. Quibus tubercula ad articulos, vel labores, post febres fiunt, ij cibariis pluribus utuntur
|
|
|
|
409
|
|
|
|
410 Aphorisme XLVI. Si rigor, febre non intermittente, aegrum iam debilem inuadat, mortiferum est
|
|
|
|
411
|
|
|
|
412 Aphorisme XLVII. Excretiones in febribus non intermittentibus liuidae, cruentae, foetidae, biliosae, omnes malae: commodè tamen si prodeant, bonae. Sed eadem quoque est, eorum quae per aluum, et urinas excernuntur, ratio. Si quid verò quod non inuet, per haec loca excernatur, malum
|
|
|
|
413
|
|
|
|
414
|
|
|
|
415 Aphorisme XLVIII. In febribus non intermittentibus si partes externae algent, internae uruntur, et sitiunt, lethale est
|
|
|
|
416
|
|
|
|
417 Aphorisme XLIX. In febre non intermittente, si labrum, aut supercilium , aut oculus, aut nasus peruertitur si non videt, si non audit, imbecillo iam corpore quicquid horum acciderit, in propinquo mors
|
|
|
|
418
|
|
|
|
419 Aphorisme L. Ubi in febre non intermittente difficultas spirandi et delirium acciderit, lethale
|
|
|
|
420
|
|
|
|
421 Aphorisme LI. In febribus absessus qui primis iudicationibus non soluuntur, longitudinem morbi significant
|
|
|
|
422
|
|
|
|
423 Aphorisme LII. Quibus in febribus, aut aliis morbis, voluntari illacrimantè oculi, absurdum non est: quibus verò praeter voluntatem, absurdius
|
|
|
|
424
|
|
|
|
425
|
|
|
|
426 Aphorisme LIII. Quibus per febres circa dentes lentor quidam obnascitur, ijs vehementiores sunt febres
|
|
|
|
427 Aphorisme LIV. Quibus siccae tusses paulùm irritantes in febribus ardentibus perseuerant, ijs non admodum siticulosi solens esse
|
|
|
|
428
|
|
|
|
429
|
|
|
|
430 Aphorisme LV. Ex bubone febres omnes malae, praeter ephemeras
|
|
|
|
431
|
|
|
|
432 Aphorisme LVI. Febricitanti sudor superueniens febre aegrotum non deficiente, malum: prorogatur enim morbus, et plus humiditatis inesse significat
|
|
|
|
433
|
|
|
|
434 Aphorisme LVII. Spasmo aut tetano febris si accesserit, morbum soluit
|
|
|
|
435
|
|
|
|
436 Aphorisme LVIII. Si febre ardente laboranti rigor superueniat, solutio fit
|
|
|
|
437
|
|
|
|
438 Aphorisme LIX. Tertiana exquisitae septenis ad summum circuitibus iudicatur
|
|
|
|
439
|
|
|
|
440 Aphorisme LX. Quibus per febres aures obsurduerint, ijs sanguinis è naribus profluens, aut perturbata aluus soluit morbum
|
|
|
|
441
|
|
|
|
442 Aphorisme LXI. Febricitatntem nisi diebus imparibus febris reliquerit, solet reuerti
|
|
|
|
443
|
|
|
|
444
|
|
|
|
445 Aphorisme LXII. Quibus super febres morbus regius superuenerit ante diem septimum, malum
|
|
|
|
446
|
|
|
|
447 Aphorisme LXIII. Quibus in febribus certo die rigores repetunt, eodem febres soluuntur
|
|
|
|
448
|
|
|
|
449 Aphorisme LXIV. Quibus per febres morbus regius die septimo, aut nono, aut undecimo, aut quarto-decimo superuenerit, bonum, nisi dextrum hypochondrium durum sit: alioqui, minimè bonum
|
|
|
|
450
|
|
|
|
451
|
|
|
|
452 Aphorisme LXV. In febribus circae ventriculum vehemens aestus et cordis morsus, malum
|
|
|
|
453
|
|
|
|
454 Aphorisme LXVI. In acutis febribus conulsiones, et circa viscera vehementes dolores, malum
|
|
|
|
455
|
|
|
|
456 Aphorisme LXVII. In febribus per somnum pauores, aut conulsiones malum portendunt
|
|
|
|
457
|
|
|
|
458 Aphorisme LXVIII. In febribus spiritus offendens, malo est: conulsionem enim significat
|
|
|
|
459
|
|
|
|
460 Aphorisme LXIX. Quibus non sine febri urinae sunt crassae, grumosae, et paucae, si ab his tenues et copiosae meiantur, prosunt. Maximè verò tales redduntur, in quibus statim ab initio, vel non ita multò post sedimentum apparuerit
|
|
|
|
461
|
|
|
|
462 Aphorisme LXX. Quibus per febres urinae turbata, quales iumentorum, ijs dolor capitis vel adest vel aderit
|
|
|
|
463
|
|
|
|
464 Aphorisme LXXI. Quibus die septimo futura crisis est, ijs urina rubram die quarto nubeculam habet caeteraque pro ratione
|
|
|
|
465
|
|
|
|
466
|
|
|
|
467 Aphorisme LXXII. Quibus pellucidae et albae sunt urinae, malae, paresertim si in phreneticis appareant
|
|
|
|
468
|
|
|
|
469 Aphorisme LXXIII. Quibus elata hypochondria murmurant, lumbrorum superueniente dolore aluuis humectatur, nisi infernè flatus erumpant, aut urinae multitudo prodeat. Atque haec in febribus
|
|
|
|
470
|
|
|
|
471 Aphorisme LXXIV. Ubi spes est ad articulos abscessum iri, abscessu liberat urina multa crassa et alba reddita: qualis in febribus laboriosis quarto die quibusdam exire incipit. Quòd si ex naribus etiam sanguis profluxerit, breui admodum solutio fit
|
|
|
|
472
|
|
|
|
473
|
|
|
|
474 Aphorisme LXXV. Si quis sanguinem aut pus meiat, renum aut vesicae exulceratio significatur
|
|
|
|
475
|
|
|
|
476
|
|
|
|
477 Aphorisme LXXVI. Quibus cum urinas crassas exiguae carunculae, aut veluti pili exeunt, his à renibus excernitur
|
|
|
|
478
|
|
|
|
479 Aphorisme LXXVII. Quibus per urina crassa furfurosa quadam unà exeunt, his vesica scabie laborat
|
|
|
|
480
|
|
|
|
481 Aphorisme LXXVIII. Qui inopinanter sanguinem meiunt, ijs à renibus venulam ruptam esse significatur
|
|
|
|
482
|
|
|
|
483
|
|
|
|
484 Aphorisme LXXIX. Quibus in urina subsident sabulosa, ijs vesica calculo laborat
|
|
|
|
485
|
|
|
|
486
|
|
|
|
487 Aphorisme LXXX. Si quis sanguinem aut grumos meiat, aut urinam guttatim emittat, dolore ad hypogastrium et pectinem et perinaeum pertinente, ad vesicae locu laborant
|
|
|
|
488
|
|
|
|
489 Aphorisme LXXXI. Si quis sanguinem aut pus, aut squamulas meiat, et grauis odor adsit, vesicae exulceratio significatur
|
|
|
|
490
|
|
|
|
491 Aphorisme LXXXII. Quibus in meatu urinario nascitur tuberculum, suppurato eo et rupto, solutio
|
|
|
|
492
|
|
|
|
493 Aphorisme LXXXIII. Mictus noctu plurimus paruam deiectionem significat
|
|
|
|
494
|
|
|
|
495
|
|
|
|
496 Livre Cinquiesme. Aphorisme premier. Conulsio ab elleboro, lethalis. Discours
|
|
|
|
497
|
|
|
|
498 Explication. Aphorisme II. Conulsio a vulnere perniciosa
|
|
|
|
499
|
|
|
|
500
|
|
|
|
501 Aphorisme III. A copioso sanguinis fluxu singultus, aut conulsio, malum
|
|
|
|
502
|
|
|
|
503 Aphorisme IV. A purgatione immodica (quam hypercatharsim vocant) conulsio aut singultus, malum
|
|
|
|
504
|
|
|
|
505 Aphorisme V. Si ebrius quispiam derepentè obmutescat, conulsus moritur, nisi febre corripiatur, aut quà hora crapula soluitur, vocem recuperet
|
|
|
|
506
|
|
|
|
507
|
|
|
|
508 Aphorisme VI. Qui tetano corripiuntur, intra quatuor dies intereunt: si verò hos superauerint, incolumes euadunt
|
|
|
|
509
|
|
|
|
510 Aphorisme VII. Epilepsia ante pubertatem amotionem recipit: post vicesimum verò quintum annum ferè comitatur ad mortem usque
|
|
|
|
511
|
|
|
|
512
|
|
|
|
513 Aphorisme VIII. Qui pleuritide laborant, nisi intra dies quatuordecim supernè repurgentur ijs in empyema fit mali translatio
|
|
|
|
514
|
|
|
|
515
|
|
|
|
516 Aphorisme IX. Tabes ijs maximè aetatibus fit quae à decimo octauo sunt ad tricesimum quintum
|
|
|
|
517
|
|
|
|
518
|
|
|
|
519 Aphorisme X. Quibus ex angina in pulmonem mali fit conuersio, ij intra dies septem moriuntur: si verò hos effugerint, purulenti euadunt
|
|
|
|
520
|
|
|
|
521 Aphorisme XI. Qui tabe vexantur, fi sputum quod extussiunt, carbonibus iniectum olet grauiter, et capilli destuunt, perniciosum signum
|
|
|
|
522
|
|
|
|
523
|
|
|
|
524 Aphorisme XII. Quibus per tabem capilli destuunt ijs fluxione alui superueniente in propinquo mors
|
|
|
|
525 Aphorisme XIII. Qui spumantem sanguinem extussiunt, ijs ex pulmone educitur
|
|
|
|
526
|
|
|
|
527
|
|
|
|
528 Aphorisme XIV. Si tabe detento profluuium alui superueniat, perniciosum
|
|
|
|
529 Aphorisme XV. Qui ex pleuritide empyi fiunt, si à ruptione empyematis intra dies quadraquinta repurgentur, liberantur: alioqui transeunt in tabem
|
|
|
|
530
|
|
|
|
531
|
|
|
|
532 Aphorisme XVI. Calidum frequentiore usu haec inuehit incommoda, carnis effoeminationem, nervorum incontinentiam, animi torporem, profusiones sanguinis, animi deliquia, ad quae quidem mors
|
|
|
|
533
|
|
|
|
534
|
|
|
|
535 Aphorisme XVII. Frigidum verò conulsiones, tetanos, nigrores, et rigores febriles adfert
|
|
|
|
536
|
|
|
|
537 Aphorisme XVIII. Frigidum inimicum ostibus, dentibus, neruis, cerebro, dorsali medullae: calidum verò amicum
|
|
|
|
538
|
|
|
|
539
|
|
|
|
540 Aphorisme XIX. Quae perfrigeratae sunt excalfacere oportet praetera quae sanguinem profundunt, aut breui sunt profusura
|
|
|
|
541
|
|
|
|
542 Aphorisme XX. Frigidum ulceribus mordax, cutem obdurat, dolorem insuppurabilem facit, nigrorem inducit, rigores febriles, conulsiones et tetanos crebrat
|
|
|
|
543
|
|
|
|
544 Aphorisme XXI. Est tamen ubi in tetano sine ulcere, iuueno eusarco, aestate mediae frigidae larga profusio calorem reuocat. Calor verò soluit
|
|
|
|
545
|
|
|
|
546
|
|
|
|
547 Aphorisme XXII. Calidum in quo ulcere pus mouet, maximum securitatis praestat indicium, cutem emollit, extenuat, dolorem lenis, rigores, conulsiones, tetanos mitigat: capitis grauitatem soluit: Ossibus fractis plurimum prodest, maximè si nudata sint, multoque magis si in capite. His etiam prodest quae moriuntur aut ulcerantur à frigore. Herpetibus denique exedentibus, sedi pudendo, utero vesicae, his omnibus calidum amicum et decretorium, frigidum inimicum et interimens
|
|
|
|
548
|
|
|
|
549
|
|
|
|
550
|
|
|
|
551 Aphorisme XXIII. Frigido verò in his utendum, undè fluit aut fluxurus sanguis est, non quidem eodem loci, sed ad ea loca undè influit, admoto: et quae partium inflammationes, aut deflagrationes ad rubrum sanguiniumve colorem tendunt recenti efflorescente sanguine, ijsdem ipsis adhibito. Nam inueteratas nigrefacit. Erysipelas etiam non ulceratum iuuat: siguidem exulceratum laedit
|
|
|
|
552
|
|
|
|
553
|
|
|
|
554 Aphorisme XXIV. Frigida voluti nix et glacies, pectori inimica, tusses mouent, venarum ruptiones et destillationes efficiunt
|
|
|
|
555
|
|
|
|
556
|
|
|
|
557 Aphorisme XXV. Articulorum tumores et dolores absque ulcere, atque etiam podagricos, et conulsiones magna ex parte frigida largè effusa leuat et extenuat soluitque dolorem. Nam modicus torpor doloris soluendi vim habet
|
|
|
|
558
|
|
|
|
559
|
|
|
|
560 Aphorisme XXVI. Aqua quae citò calefit et citò refrigeratur, leuissima
|
|
|
|
561 Aphorisme XXVII. Quibus noctu bibendi est auditas, ijs admodum sitientibus obdormiscere bono est
|
|
|
|
562
|
|
|
|
563
|
|
|
|
564 Aphorisme XXVIII. Suffitus aromatum muliebria educit. Ad alia verò multa utilis esset, nisi capitis ingeneraret grauitatem
|
|
|
|
565
|
|
|
|
566
|
|
|
|
567 Aphorisme XXIX. Praegnantes purgabis, si materia ad sui excretionem inuitet, quadrimestres, et usque ad septimum mensem; sed has minis. Minore verò aut grandiore foetu, abstinebis
|
|
|
|
568
|
|
|
|
569 Aphorisme XXX. Mulier in utero ferens, sectâ venâ abortit, eoque magis si sit foetus grandior
|
|
|
|
570
|
|
|
|
571 Aphorisme XXXI. Mulierum grauidam morbo quopiam acuto corripi, perniciosum
|
|
|
|
572
|
|
|
|
573 Aphorisme XXXII. Mulieri sanguinem euomenti, menstruis erumpentibus solutio fit
|
|
|
|
574
|
|
|
|
575 Aphorisme XXXIII. Mulieri menstruis praeter naturam deficientibus, sanguis è naribus profluens bono est
|
|
|
|
576
|
|
|
|
577 Aphorisme XXXIV. Mulieri uterum gerenti si alvus multum fluat, periculum est ne abortiat
|
|
|
|
578
|
|
|
|
579 Aphorisme XXXV. Mulieri hystericae, aut difficulter parienti sternutamentum superueniens, bonum
|
|
|
|
580
|
|
|
|
581 Aphorisme XXXIV. Mulieri menses decolores, nec eodem semper modo et tempore prodeuntes, purgationem indicant esse necessariam
|
|
|
|
582
|
|
|
|
583 Aphorisme XXXVII. Si mulieri uterum ferenti mammae subitò extenuentur, abortus sequitur
|
|
|
|
584
|
|
|
|
585 Aphorisme XXXVIII. Mulieri geminos ferenti si altera mamma extenuetur, alterum abortu edit: et siguidem dextra mamma externuata est, marem: si verò sinistra foeminam abortione excludit
|
|
|
|
586
|
|
|
|
587
|
|
|
|
588 Aphorisme XXXIX. Si quae nec praegnans nec puerpera est, lac habet, ei menstrua defecerunt
|
|
|
|
589
|
|
|
|
590 Aphorisme XL. Quibus in mammas sanguis colligitur, furorem significat
|
|
|
|
591
|
|
|
|
592 Aphorisme XLI. Si scire velis an mulier conceperit, dormiturae aquam mulsam potui dato: et si ventris tormina patiatur, concepit: sin minus, non concepit
|
|
|
|
593
|
|
|
|
594 Aphorisme XLII. Mulier grauida si marem gerit, coloratior est: si foeminam, decolor
|
|
|
|
595
|
|
|
|
596 Aphorisme XLIII. Si praegnanti fiat in utero erysipelas, lethale est
|
|
|
|
597
|
|
|
|
598 Aphorisme XLIV. Quae praeter naturam tenues uterum gerunt, aboriunt donec habitiores euaserint
|
|
|
|
599
|
|
|
|
600 Aphorisme XLV. Quae verò mediocriter corpulentae abortum faciunt secundo mense aut tertio sine occasione manifesta, ijs cotyledones lentoris sunt plenae, nec prae pondere foetum continere possunt, sed abruptis decidit
|
|
|
|
601
|
|
|
|
602 Aphorisme XLVI. Quae praeter naturam crassae non concipiunt, ijs uteri os ab omento comprimitur. Itaque grauidari donec extenuentur, nequeunt
|
|
|
|
603
|
|
|
|
604
|
|
|
|
605 Aphorisme XLVII. Si qua parte uterus coxae adiacet, suppurauerit, emmotis medicamentis correctur necesse est
|
|
|
|
606
|
|
|
|
607 Aphorisme XLVIII. Mares dextrâ uteri parte, foeminae sinixtrâ magis gestantur
|
|
|
|
608
|
|
|
|
609 Aphorisme XLIX. Ad secundas deturbandas, sternutatorio immiso nares et os manu obturae
|
|
|
|
610
|
|
|
|
611 Aphorisme L. Mulier si placet menstrua sistere, cucurbitulam quàm maximam ad mammas appone
|
|
|
|
612
|
|
|
|
613 Aphorisme LI. Quae ventrem ferunt, ijs uteri os conniuet
|
|
|
|
614
|
|
|
|
615 Aphorisme LII. Mulieri partum gerenti, si lac è mammis copiosè fluat, foetum imbecillum significat:si verò firmae solidaeque mammae fuerint, valentiorem conceptum indicant
|
|
|
|
616
|
|
|
|
617 Aphorisme LIII. Quae foetum sunt perditurae, ijs mammae extenuantur: contrà verò durae si fiant, dolor aut mammas, aut coxas, aut oculos, aut genua fatigabit, nec abortiunt
|
|
|
|
618
|
|
|
|
619
|
|
|
|
620 Aphorisme LIV. Quibus os uteri durum est, ijs arctetur est necesse
|
|
|
|
621
|
|
|
|
622 Aphorisme LV. Quae gestantes uterum febribus corripiuntur, aut vehementer sine euidente causa extenuantur, ea difficulter, et cum periculo pariunt, aut abortientes periclitantur
|
|
|
|
623
|
|
|
|
624 Aphorisme LVI. Si muliebri profluuio conulsio aut animi defectus superueniat, malo est
|
|
|
|
625
|
|
|
|
626 Aphorisme LVII. Menstruis abundantibus morbi eueniunt, et subsidentibus accidunt ab utero morbi
|
|
|
|
627
|
|
|
|
628
|
|
|
|
629 Aphorisme LVIII. Ad recti intestini et uteri inflammationem, purulentesque renes accedit stranguria: iecore verò inflammatione laborante interuenit singultus
|
|
|
|
630
|
|
|
|
631 Aphorisme LIX. Si mulier non concipit, et scire placet an sit conceptura, veste praeligatam et undique obuolutam subter suffito: ac si odor corpus peruadere videatur ad nares et os usque, non sua culpa sterilem esse scito
|
|
|
|
632
|
|
|
|
633
|
|
|
|
634 Aphorisme LX. Si praegnanti purgationes menstruae cursum suum teneant, bene valere foetum est impssibile
|
|
|
|
635
|
|
|
|
636
|
|
|
|
637 Aphorisme LXI. Si mulieri purgationes non prodeant neque horrore, neque febre superueniente, cibique fastidium accidat, praegnantem esse putato
|
|
|
|
638
|
|
|
|
639 Aphorisme LXII. Quae frigidos et densos locos habent, utero non concipiunt. Et quae praehumidos habent, grauidari nequeunt: extinguitur enim in ipsis genitura. Et quae sicciores et aestusos: nam alimenti defectu semen corrumpitur. Quae verò ex utraque oppositione moderatam nactae sunt locorum temperationem, ea foecunditate valent
|
|
|
|
640
|
|
|
|
641
|
|
|
|
642 Aphorisme LXIII. Par est de maribus ratio. Aut enim propter corporis raritatem spiritus foras dissipatur, ita ut genituram eiaculari nequeat: aut propter dexsitatem humor foras non prosilit: aut propter frigiditatem non incenditur, ut eo loci coaceruari possit: aut propter caliditatem hoc idem ipsum usu venit
|
|
|
|
643
|
|
|
|
644
|
|
|
|
645 Aphorisme LXVI. Lac praebere capite dolentibus, febriculosis, et quibus hypochondria elata aut murmurantia, et siticulosis, malum: Malum item quibus biliosae deiectiones, febres acutae, et copiosa sanguinis vacuatio facta est. Conuenit verò tabidis non admodum valdè febricitandibus, lac praebere, et in febribus longis et languidis, dum nullum ex supra dictis signis adsit, et praeter rationem extenuatis
|
|
|
|
646
|
|
|
|
647
|
|
|
|
648
|
|
|
|
649 Aphorisme LXV. Quibus sunt cum ulceribus tumores conspicui, ij non admodum conuelluntur, aut insaniunt: quibus verò repentè euanuerint, siquidem posticâ parte factum sit, conulsiones et tetani accidunt: si verò à fronte, insania, lateris dolor acutus, empyema et dysenteria, si rubicundi fuerint tumores
|
|
|
|
650
|
|
|
|
651
|
|
|
|
652 Aphorisme LXVI. Si magnis vulneribus et prauis tumor non appareat, ingens malum
|
|
|
|
653
|
|
|
|
654 Aphorisme LXVII. Molles boni, duri verò et crudi, mali, mali
|
|
|
|
655
|
|
|
|
656 Aphorisme LXVIII. Parte capitis posteriore laboranti, in frontem rectà excurrens vena incisae prodest
|
|
|
|
657 Aphorisme LXIX. Rigores incipiunt mulieribus ex lumbis magis, et per dorsum perueniunt in caput: Sed et viris parte corporis posteriore magis quam anteriore, veluti ex femoribus et cubitis: Indicio est cutis raritas, quam ipsam pilus ostendit
|
|
|
|
658
|
|
|
|
659
|
|
|
|
660 Aphorisme LXX. Qui quartana corripiuntur, non admodum conulsionibus tentantur: Si verò prius tentati fuerint, superueniente quartana, liberantur
|
|
|
|
661
|
|
|
|
662
|
|
|
|
663 Aphorisme LXXI. Quibus arida et dura cutis obtenditur, sine sudore moriuntur: quibus verò laxa et rara, cum sudore vità defunguntur
|
|
|
|
664
|
|
|
|
665 Aphorisme LXXII. Auruginosi non admodum ventosi
|
|
|
|
666
|
|
|
|
667 Livre Sixiesme. Aphorisme premier. In diuturna laeuitate intestinorum si ructus acidus superueniat qui prius nox extiterit, bonum est signum. Discours
|
|
|
|
668
|
|
|
|
669 Explication. Aphorisme II. Quibus nares humidiores naturâ, et genitura humidior ij minus prosperâ valetudine fruuntur: Quibus verò hisce contraria adsunt, salubrim degunt
|
|
|
|
670
|
|
|
|
671
|
|
|
|
672 Aphorisme III. In longis intestinorum difficultatibus cibi fastidium malum, et cum febre potius
|
|
|
|
673
|
|
|
|
674 Aphorisme IV. Circunglabra ulcera, maligna
|
|
|
|
675
|
|
|
|
676 Aphorisme V. Doloribus lateris, et pectoris, caeterarumque partium, an agri multum differant, discendum est
|
|
|
|
677
|
|
|
|
678
|
|
|
|
679 Aphorisme VI. Renum et vesicae vitia in senibus difficulter curantur
|
|
|
|
680
|
|
|
|
681
|
|
|
|
682 Aphorisme VII. Dolores ventris sublimes, leuiores:non sublimes, fortiores
|
|
|
|
683
|
|
|
|
684 Aphorisme VIII. Aquâ inter cutem laborantibus exortâ in corpore ulcera non facilè sanantur
|
|
|
|
685 Aphorisme IX. Latae pustulae non admodum prurigniosae
|
|
|
|
686
|
|
|
|
687
|
|
|
|
688
|
|
|
|
689 Aphorisme X. Capite dolenti et vehementer laboranti, pus vel aqua, vel sanguis per nares, aut os, aut aures effleuns, morbum soluit
|
|
|
|
690
|
|
|
|
691 Aphorisme XI. Melancholicis et nephriticis hemorrhoïdes superuenientes, bono sunt
|
|
|
|
692
|
|
|
|
693 Aphorisme XII. Diuturnas curanti hemorrhoïdas, nisi una quaepinum seruetur, periculum aquae inter cutem, vel tabis impendet
|
|
|
|
694
|
|
|
|
695 Aphorisme XIII. Singultu fatigante, sternutatio superueniens liberat
|
|
|
|
696
|
|
|
|
697 Aphorisme XIV. Hydrope detento, si aqua è venis in ventrem confluxerit, soluitur morbus
|
|
|
|
698
|
|
|
|
699
|
|
|
|
700 Aphorisme XV. Longo alui profluuio laboranti sponte vomitus superueniens, morbum soluit
|
|
|
|
701
|
|
|
|
702 Aphorisme XVI. Pleuritide aut peripneumoniâ detento diarrhaea interueniens, malum
|
|
|
|
703
|
|
|
|
704
|
|
|
|
705 Aphorisme XVII. Ophthalmiâ laborantem alui profluuio corripi, bonum
|
|
|
|
706
|
|
|
|
707 Aphorisme XVIII. Pertusâ perfectàve vesicâ, cerebro, corde, septo transuerso, tenui quopiam intestino, ventriculo, iecore, lethale est
|
|
|
|
708
|
|
|
|
709
|
|
|
|
710
|
|
|
|
711 Aphorisme XIX. Perfectum os, aut cartilago, aut nervus, aut genae tenuis particula, aut praeputium neque augetur, neque coaleseit
|
|
|
|
712
|
|
|
|
713
|
|
|
|
714 Aphorisme XX. Si in ventrum sanguis praeter naturam effusus fuerit, is suppuretur est necesse
|
|
|
|
715
|
|
|
|
716 Aphorisme XXI. Insanis si varices, vel hemorrhoïdes superuenerint, insaniae solutio
|
|
|
|
717
|
|
|
|
718 Aphorisme XXII. Ruptiones, quae ex dorso ad cubitum descendunt, veane sectio soluit
|
|
|
|
719
|
|
|
|
720 Aphorisme XXIII. Si metus atque moestitia longo tempore perseuerunt, melancolicum est signum
|
|
|
|
721
|
|
|
|
722
|
|
|
|
723 Aphorisme XXIV. Si quod gracile intestinum perfectum sit, non coalescit
|
|
|
|
724 Aphorisme XXV. Erysipelas foris intrò conuerti, malum: intus verò foras existere, bonum
|
|
|
|
725
|
|
|
|
726 Aphorisme XXVI. Quibus in febribus ardentibus tremores fiunt, delirio soluuntur
|
|
|
|
727
|
|
|
|
728 Aphorisme XXVII. Quicunque empyi aut hydropici uruntur, aut secantur, su pus et aqua uniuersim effluxerit, omninò moriuntur
|
|
|
|
729
|
|
|
|
730
|
|
|
|
731
|
|
|
|
732 Aphorisme XXVIII. Eunuchi podagrâ non laborant, nec calui fiunt
|
|
|
|
733
|
|
|
|
734
|
|
|
|
735 Aphorisme XXIX. Mulier podagrâ non laborat, nisi ipsam menstrua defeceriut
|
|
|
|
736
|
|
|
|
737 Aphorisme XXX. Puer podagrâ non laborat antè Veneris usum
|
|
|
|
738
|
|
|
|
739
|
|
|
|
740 Aphorisme XXXI. Oculorum dolores meri potio, aut balneum, aut fomentum, aut phlebotomiae, aut purgatio soluit
|
|
|
|
741
|
|
|
|
742 Aphorisme XXXII. Balbi longo alui profluuio maximè corripiuntur
|
|
|
|
743
|
|
|
|
744 Aphorisme XXXIII. Qui acidum ructant, non admodum pleuretici fiunt
|
|
|
|
745
|
|
|
|
746 Aphorisme XXXIV. Qui calui sunt, ijs varices magni non fiunt: quibus verò caluis existentibus varices superueniunt, ij rursus capilluti fiunt
|
|
|
|
747
|
|
|
|
748
|
|
|
|
749 Aphorisme XXXV. Hydropicis tussis si superueniat, malum
|
|
|
|
750
|
|
|
|
751 Aphorisme XXXVI. Difficultatem urina phlebotomia soluit: secare verò interiores
|
|
|
|
752
|
|
|
|
753 Aphorisme XXXVII. Anginâ correpto si tumor appareat in collo, bonum: foras enim morbus existit
|
|
|
|
754
|
|
|
|
755 Aphorisme XXXVIII. Quibus occulti cancri adsunt, non curare melius. Curati enim citius intereunt, non curati verò longius vitam trahunt
|
|
|
|
756
|
|
|
|
757
|
|
|
|
758 Aphorisme XXXIX. Conulsio à repletione fit, vel vacuatione, ita verò et singultus
|
|
|
|
759
|
|
|
|
760
|
|
|
|
761 Aphorisme XL. Quibus ad hypochondrium dolor est sine inflammatione, iis febris superuenient dolorem soluit
|
|
|
|
762
|
|
|
|
763 Aphorisme XLI. Quibus in corpore pus nullam dat significationem; ob crassitudinem sui, aut loci non se prodit
|
|
|
|
764
|
|
|
|
765 Aphorisme XLII. Regio morbo laborantibus iecur durum fieri, malum
|
|
|
|
766
|
|
|
|
767 Aphorisme XLIII. Qui lienosi difficultate intestinorum corripiuntur, ijs superuenientem longam dysenteriam aqua inter cutem aut intestinorum laeuitas excipit, et moriuntur
|
|
|
|
768
|
|
|
|
769
|
|
|
|
770 Aphorisme XLIV. Quibus à stranguriâ ileus superuenerit, intra septem dies moriuntur, nisi febre superueniente copiosa urina fluxerit
|
|
|
|
771
|
|
|
|
772
|
|
|
|
773 Aphorisme XLV. Si ulcera annua aut etiam diuturniora fiant, os abscedere est necesse, et cicatrices cauas fieri
|
|
|
|
774
|
|
|
|
775 Aphorisme XLVI. Qui gibbi ex asthmate aut tussi ante pubertatem fiunt, statim moriuntur
|
|
|
|
776
|
|
|
|
777
|
|
|
|
778
|
|
|
|
779 Aphorisme XLVII. Quibus venae sectio aut purgatio prodest, his vere secanda vena, aut purgatio imperanda
|
|
|
|
780
|
|
|
|
781 Aphorisme XLVIII. Lienosis difficultas intestinorum superueniens, bono est
|
|
|
|
782
|
|
|
|
783 Aphorisme XLIX. Qui podagrici morbi fiunt, sedatâ inflammatione intra dies quadraginta conquiescunt
|
|
|
|
784
|
|
|
|
785
|
|
|
|
786
|
|
|
|
787 Aphorisme L. Quibus diuisum est cerebrum, his febrem et biliosum vomitum superuenire est necesse
|
|
|
|
788
|
|
|
|
789 Aphorisme LI. Qui valentes; capitis repentè doloribus corripiuntur, et protinus muti fiunt et stertunt, intra septem dies intereunt, nisi febris interuenerit
|
|
|
|
790
|
|
|
|
791
|
|
|
|
792 Aphorisme LII. Sed in somnis etiam an de oculis aliquid subappareat spectare oportet. Nam si quid non exactè commissis palpebris de albo appareat, modò non ex alui profluuio aut medicamenti potione accidat, malum signum est et valde perniciosum
|
|
|
|
793
|
|
|
|
794
|
|
|
|
795 Aphorisme LIII. Deliratio quae cum risu fit, tutior: quae verò studio adhibito, periculosior
|
|
|
|
796
|
|
|
|
797
|
|
|
|
798 Aphorisme LIV. In morbis acutis cum febre quasi gementium suspiria, mala
|
|
|
|
799
|
|
|
|
800 Aphorisme LV. Dolores podagrici vere et automno fere mouentur
|
|
|
|
801
|
|
|
|
802 Aphorisme LVI. Morbis melancholicis per haec tempora suspecti humorum decubitus, vel apoplexiam corporis, vel conulsionem, vel maniam, vel caecitatem denunciat
|
|
|
|
803
|
|
|
|
804
|
|
|
|
805
|
|
|
|
806 Aphorisme LVII. Apoplexiae autem fiunt maximè à quadragesimo anno ad sexagesimum
|
|
|
|
807
|
|
|
|
808 Aphorisme LVIII. Si omentum occiderit, necessariò computrescit
|
|
|
|
809
|
|
|
|
810 Aphorisme LIX. Quibus longò coxendicum dolore conflictatis femoris summum coxa excidit, rursumque recidit, iis mucosa ibidem pituita colligitur
|
|
|
|
811
|
|
|
|
812 Aphorisme LX. Quibus diuturno dolore ischiadico vexatis femoris caput coxa excidit, iis femur contabescit et claudicant, nisi urantur
|
|
|
|
813
|
|
|
|
814
|
|
|
|
815 Livre Septiesme. Aphorisme premier. In morbis acutis frigus partium extremarum malum. Discours
|
|
|
|
816
|
|
|
|
817 Explication. Aphorisme II. Propter os aegrotans caro liuida, malum
|
|
|
|
818
|
|
|
|
819 Aphorisme III. A vomitu singultus et oculorum rubor, malum
|
|
|
|
820
|
|
|
|
821 Aphorisme IV. A sudore horror, non bonum
|
|
|
|
822 Aphorisme V. Ab insania, quam maniam Graeci vocant, difficultas intestinorum aut hydrops, aut extasis, bonum
|
|
|
|
823
|
|
|
|
824
|
|
|
|
825 Aphorisme VI. In morbo diuturno cibi fastidium et syncerae deiectiones, malum
|
|
|
|
826
|
|
|
|
827 Aphorisme VII. A multa potatione rigor, et delirium, malum
|
|
|
|
828
|
|
|
|
829 Aphorisme VIII. A tuberculi introrsum eruptione exolutio, vomitio, et animi defectio fit
|
|
|
|
830
|
|
|
|
831 Aphorisme IX. A sanguis profluuio desipientia, aut etiam conulsio, malum
|
|
|
|
832
|
|
|
|
833
|
|
|
|
834 Aphorisme X. Ab ileo vomitus, et singultus, et desipientia, et conulsio, malum
|
|
|
|
835
|
|
|
|
836 Aphorisme XI. A pleuritide peripneumonia, mlaum
|
|
|
|
837
|
|
|
|
838 Aphorisme XII. A peripneumonia phrenitis, malum
|
|
|
|
839
|
|
|
|
840 Aphorisme XIII. Propter ardores vehementes conulsio aut tetanus, malum
|
|
|
|
841
|
|
|
|
842 Aphorisme CIV. Propter plagam in capite acceptam stupor, aut desipientia, malum
|
|
|
|
843
|
|
|
|
844 Aphorisme XV. A sanguis sputu puris expuitio, malum. Aphorisme XVI. A puris sputus phihisis et fluxio: quum verò sputum retentum fuerit, moriuntur
|
|
|
|
845
|
|
|
|
846 Explication I
|
|
|
|
847 Explication II
|
|
|
|
848 Aphorisme XVII. Propter iecoris inflammationem singultus, malum
|
|
|
|
849 Aphorisme XVIII. Propter vigiliam conulsio, aut desipientia, malum
|
|
|
|
850
|
|
|
|
851 Aphorisme XIX. Ab osis nudatione erysipelas. Aphorisme XX. Ab ersypelate putredo, aut suppuratio, malum
|
|
|
|
852 Discours
|
|
|
|
853 Explication I
|
|
|
|
854 Explication II. Aphorisme XXI. A forti in ulceribus pulsu haemorrhagia, malum
|
|
|
|
855
|
|
|
|
856 Aphorisme XXII. A diuturno partium ad ventrem attinentium dolore, suppuratio
|
|
|
|
857
|
|
|
|
858
|
|
|
|
859 Aphorisme XXIII. A syncera deiectione dysenteria, malum
|
|
|
|
860
|
|
|
|
861 Aphorisme XXIV. Ab ossis vulnere desipientia, si in vacuum usque penetrauerit
|
|
|
|
862
|
|
|
|
863 Aphorisme XXV. A medicamento poto conulsio, mortifera
|
|
|
|
864 Aphorisme XXVI. Propter vehementem dolorem partium ad ventrem attinentium, extremarum perfrigeratio malum
|
|
|
|
865
|
|
|
|
866 Aphorisme XXVII. Si praegnanti tenasmus superuenerit, abortus est causa
|
|
|
|
867
|
|
|
|
868 Aphorisme XXVIII. Siue os, siue cartilagi, siue nervus sectus fuerit in corpore, neque augetur, neque coalescit
|
|
|
|
869 Aphorisme XXIX. Si leucophlegmatia detento fortis diarhaea superuenerit, morbum soluit
|
|
|
|
870
|
|
|
|
871
|
|
|
|
872 Aphorisme XXX. Quibus per diarhaeas spumosa sunt alui excrementa, iis à capite sit defluxio
|
|
|
|
873
|
|
|
|
874 Aphorisme XXXI. Quibus per febres in urinis sedimenta crassiorem farinam referunt, longam invaletudinem fore significant
|
|
|
|
875
|
|
|
|
876
|
|
|
|
877 Aphorisme XXXII. Quibus in urinis biliosa sedimenta, sed suprà tenuia apparuerint, acutum morbum significant
|
|
|
|
878
|
|
|
|
879 Aphorisme XXXIII. Quibus diuersae sunt urinae, iis vehemens fit in corpore turbatio
|
|
|
|
880
|
|
|
|
881 Aphorisme XXXIV. Quibus in urinis bullae innatant, nephritim, et longam fore invaletudinem significant
|
|
|
|
882
|
|
|
|
883 Aphorisme XXXV. Quibus in urina adipalis superficies est et conferta, iis nephriticum et acutum morbum adesse significat
|
|
|
|
884
|
|
|
|
885
|
|
|
|
886 Aphorisme XXXVI. Si quibus verò è renibus laborantibus, praeter suprà dicta signa, dolores etiam circa spinae musculos fiant, si quidem ad loca exteriora sentiantur, extrinsecus abscessum quoque fore expecta: si verò ad interiora magis vergant, abscessum etiam intrinsecus futurum potius sperandum est
|
|
|
|
887
|
|
|
|
888 Aphorisme XXXVII. Qui sanguinem vomunt, si sine febre accidat, salutare est: si cum febre, malum. Curatio verò refrigerandi et adstringendi vim habentibus perficitur
|
|
|
|
889
|
|
|
|
890
|
|
|
|
891
|
|
|
|
892 Aphorisme XXXVIII. Destillationes in ventrem superiorem ad suppurationem perueniunt intra dies viginti
|
|
|
|
893
|
|
|
|
894
|
|
|
|
895 Aphorisme XXXIX. Si quis sanguinem et grumos meiat, et stranguria laboret, dolore ad hypogastrium et pectinem et perinaeum pertinente, ad vesicam loca laborant. Aphorisme XL. Si derepentè lingua incontinens fiat aut aliqua corporis pars attonita stupeat, signum est melancholicum
|
|
|
|
896
|
|
|
|
897
|
|
|
|
898 Aphorisme XLI. Si senibus supra modum purgatis singultus accidat, non bonum
|
|
|
|
899
|
|
|
|
900 Aphorisme XLII. Si febris sit non ex bile orta, multa aqua calida superfusa febrem soluit
|
|
|
|
901
|
|
|
|
902
|
|
|
|
903 Aphorisme XLIII. Mulier non fit amphidexia
|
|
|
|
904
|
|
|
|
905
|
|
|
|
906 Aphorisme XLIV. Si empyis quum uruntur aut secantur, purum et album pus effluat, euadunt: si verò suberuentum, foeculentumque et foetidum, pereunt
|
|
|
|
907
|
|
|
|
908 Aphorisme XLV. Quibus purulentum iecur aduritur, si purum pus effluat et album, salui fiunt, in tunica enim ipsis pus continetur: si verò qualis amurca profluat, itereunt
|
|
|
|
909
|
|
|
|
910
|
|
|
|
911 Aphorisme XLVI. Dolores oculorum post meraci vini potum et aquae calentis balneum, venae sectione curato
|
|
|
|
912 Aphorisme XLVII. Si hydropicum tussis habeat, desperatus est
|
|
|
|
913 Aphorisme XLVIII. Stranguriam et dysuriam, thorexis et venae sectio soluit. Incidendae autem sunt interiores
|
|
|
|
914
|
|
|
|
915 Aphorisme XLIX. Ab angina detento tumor et rubor in pectore superueniens, bonum, foras enim morbus vergit
|
|
|
|
916 Aphorisme L. Quibus cerebrum syderatum est, intra tres dies intereunt: si verò hos superauerint, sani fiunt
|
|
|
|
917
|
|
|
|
918 Aphorisme LI. Sternutamentum cietur ex capite cerebro excalfacto, aut perhumectato spatio in capite inani. Aër enim intus contentus foras erumpit. Strepit autem, quia per angustum ipsi est exitus
|
|
|
|
919
|
|
|
|
920
|
|
|
|
921 Aphorisme LII. Quibus iecur vehementer dolet, iis febris superueniens soluit dolorem
|
|
|
|
922
|
|
|
|
923 Aphorisme LIII. Quibus sanguinem è venis detrahere conducit, iis vere secanda est vena
|
|
|
|
924 Aphorisme LIV. Quibus inter ventriculum et septum transversum pituita concluditur, et dolorem adfert in alterutrum ventrem viam non habens, iis per venas vesicam versa pituita, morbi fit solutio
|
|
|
|
925
|
|
|
|
926 Aphorisme LV. Quibus iecur aqua refertum eruperit in omentum, his venter aqua expletur, atque moriuntur
|
|
|
|
927
|
|
|
|
928 Aphorisme LVI. Anxietudinem, oscitationem, horrorem, vinum pari aquae portione epotum, soluit
|
|
|
|
929
|
|
|
|
930 Aphorisme LVII. Quibus in meatu urinario generatur tuberculum, ubi suppurauerit et eruperit, doloris fit solutio
|
|
|
|
931 Aphorisme LVIII. Quibus occasione aliqua cerebrum fuerit vehementer concussum, mutos protinus fieri est necesse
|
|
|
|
932
|
|
|
|
933 Aphorisme LIX. Corporibus humida carne praeditis perferenda fames est. Nam fames siccat corpora
|
|
|
|
934
|
|
|
|
935 Aphorisme LX. Voi toto corpore mutatio, et corpus refrigeratur vicissimque calefit, aut colorem alium ex alio mutat, morbi significatur longitudo. Aphorisme LXI. Sudor multus calidus aut frigidus semper fluens, humiditatem in robusto quidem supernè, imbecillo verò infernè vacuandam esse demonstrat
|
|
|
|
936
|
|
|
|
937 Aphorisme LXII. Si quis febricitanti cibum praebeat, quem sano exhibes, valenti robur, aegrotanti morbus fit
|
|
|
|
938
|
|
|
|
939 Aphorisme LXIII. Quae per vesicam permeant spectare oportet, an talia sint qualiae secunda valetudine subeunt. Nam quae his minimè sunt similia, insalubriora: quae verò valentibus similiora, minimè insalubria
|
|
|
|
940 Aphorisme LXIV. Et quibus hypochoremata si residere permiseris, nec moueris, subsident veluti strigmenta: quae si pauca sint, paruus morbus est; si verò multa, magnus: his aluum infernè purgari conducit. Alioqui si non repurgata aluo sorbitiones exhibueris, quanto plures dederis, tano magis offenderis
|
|
|
|
941
|
|
|
|
942 Aphorisme LXI. Quibus crudae deorsum subeunt, ab atra sunt bile: si plura copiosiore, si pauciora minore
|
|
|
|
943
|
|
|
|
944 Aphorisme LXI. Excreationes in febribus non intermittentibus liuidae, cruentae, biliosae, foetidae, omnes mala. Commodè tamen si prodeant, bonae. Per aluum etiam et vesicam, et quacunque corporis prodeat aliquid, si non purgatum restiterit, malum. Aphorisme LXVII. Corpora quum quis repurgare volet, fluxilia faciat oportet. Et siquidem supravelit, aluus sistenda: si verò infrà laxanda
|
|
|
|
945
|
|
|
|
946 Aphorisme LXVIII. Albae pituitae aqua intereus superuenit
|
|
|
|
947 Aphorisme LXIX. A diarrhaea dysenteria. Aphorisme LXX. Dysenteriae superuenit lienteria
|
|
|
|
948
|
|
|
|
949 Explication I. II. Aphorisme LXXI. Ab sphacelismo ossis abscessus
|
|
|
|
950
|
|
|
|
951 Aphorisme LXXII. A sanguis vomitione tabes, et puris supernè purgatio
|
|
|
|
952
|
|
|
|
953 Aphorisme LXXIII. Qualia quae per urinas et aluum subeunt, et quae per carnes abeunt, et si qua alia, corpus à natura recedat spectare oportet. Nam si parum, paruus morbus est; simultum, magnus; si valdè multum, iam tale fuerit perniciosum
|
|
|
|
954
|
|
|
|
[sans numérotation] Privilège du Roy
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] [Table des matières]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
