| début |
fin |
|
|
|
|
[sans numérotation] [page de titre]
|
|
|
|
[sans numérotation] Gerardi Morrhii Iambicum trimetrum
|
|
|
|
[sans numérotation] Claro ac potenti Domino D. Gulielmo a Mommeransi, primo Baroni Franciae, Hermannus Cruserius Campensis. S. P. D.
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 1 Hippocratis Coi de Natura humana libellus, una cum commentario Galeni, Hermanno Cruserio Campensi interprete
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 2
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 3
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 4
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 5 Qui consueuit audire eos, qui de humana natura ultrà quàm Medicae facultatis interest, disputant, huic certè hanc disputationem audire non ex usu est. ...
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 6 Neque enim prorsus dico hominem aerem esse, aut ignem, aut aquam, aut terram, aut quid alius: quòd minimè unum in homine inesse manifestò appareat. ...
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 7
|
|
|
|
[sans numérotation] At qui mihi quidem non uidentur, qui haec asserunt, rectè sentire. ...
|
|
|
|
Fo. 8
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 9
|
|
|
|
[sans numérotation] At uerò ex Medicis quidam hominem sanguinem tantum esse, quidam bilem, alij pituitam dicunt / Iam & hi omnes eandem subijciunt conclusionem,, aiunt enim unum esse, cui nomen ad illorum cuiusque libidinem imponitur: ...
|
|
|
|
Fo. 10 Mea uerò est sententia: si unum esset homo, nullo unquam dolore afficeretur neque enim esset à quo doleret, ubi unum tantum foret. ...
|
|
|
|
[sans numérotation] At uerò multa existunt: quia multa in corpore sunt, quae cum praeter naturam à se mutuò calfiunt, aut refrigerantur, aut siccescunt, aut humescunt, morbos pariunt. ...
|
|
|
|
Fo. 11
|
|
|
|
[sans numérotation] Caeterum mea quidem opinione, qui hominem sanguinem, & nullam aliam rem esse censet, is deberet demonstrare eum non mutare formam, aut omnimodum fieri, aut saltem aliquod anni tempus, aut hominis aetatem ostendere: ...
|
|
|
|
Fo. 12 Quae uerò hominem ego esse dixero, ea & pro lege & natura, aetate tam iuuenili quam senili, tum tempore tam calido quàm frigido aequè inesse illi demonstrabo. ...
|
|
|
|
[sans numérotation] Tum nec quae miscentur, generant: nisi sint eiusdem generis, eandemque habeant facultatem neque similia nobis efficiantur
|
|
|
|
Fo. 13 Rursus nisi calidum frigido, & siccum humido, modo & aequalitate respondeat, sed alteri alterum longè praestabit, & ualentius infirmiori, nulla poterit genitura fieri
|
|
|
|
[sans numérotation] Proinde qui uerisimile est, aliquid ab uno generari, cùm nec à pluribus generantur, nisi mutuo temperamento conueniant
|
|
|
|
Fo. 14 Cum igitur natura eiusmodi sit, cum omnium reliquarum rerum, tum etiam hominis, necesse est hominem non una re constare, sed unumquodque eorum, quae ad generationem quicquam faciunt, talem uim in corpore possidere, qualem contribuit
|
|
|
|
[sans numérotation] Rursus cùm hominis corpus moritur, singula ad suam naturam discedunt, humidum ad humidum, siccum ad siccum, calidum ad calidum, frigidum ad frigidum
|
|
|
|
Fo. 15 Nempe talis est tum animantium, tum caeterarum omnium rerum natura
|
|
|
|
[sans numérotation] Omnia similiter generantur, similiterque intereunt omnia
|
|
|
|
Fo. 16 Ex his enim, quae prae diximus, omnibus eorum natura constat, desinitque, ut praedictum est, in idipsum: & unde est conflatum, illuc quoque sese recipit unumquodque / Corpus autem humanum continet sanguinem, pituitam, & bilem duplicem, tam flauam quàm amaram. Et haec illi sunt natura corporis & propter haec aegrotat & ualet
|
|
|
|
[sans numérotation] Valet quidem praecipuè, cùm ea inter se facultatem & copiam mediocriter habeant temperatas, & potissimum si permixta sint / Contrà laborat, cùm eorum quicquam fuerit amplius minusue iusto, aut in corpore secretum fuerit, neque cum omnibus confusum
|
|
|
|
Fo. 17 Necesse est enim, cùm horum quicquam separatum sit, & per se$$$, non solum ex quo excessit, locum morbo affici: sed etiam illum, ubi iam constiterit & influxerit, nimium affluentem, dolorem & laborem parere / Et enim ubi horum quicquam de corpore effluit ultrà supernatans, dolorem adfert uacuatio / Sin autem intrò uacuet, aut locum mutet, aut sese ab alijs secernat, duplicem sanè necessariò praebebit dolorem, ut dictum est: nempe unde abscesserit, ac ubi exuperat
|
|
|
|
[sans numérotation] Dico autem sanguinem esse, pituitam, & bilem tam flauam quam atram. ...
|
|
|
|
Fo. 18 Ergo quando tantum inter se, & forma, & facultate differunt, necesse est ea non esse unum, nisi certè ignis & aqua unum sunt
|
|
|
|
[sans numérotation] Quod ea omnia unum non sunt, sed suam habeat unumquodque peculiarem & facultatem, & naturam, uel hac re tibi maximè constare possit. ...
|
|
|
|
Fo. 19 Caterum mea quidem opinione, qui hominem sanguinem, & nullam aliam rem esse censet, is deberet demonstrare eum non mutare formam, aut omnimodum fieri, aut saltem aliquod anni tempus, aut hominis aetatem ostendere: qua sanguis solus appareat esse in homine. ...
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 20
|
|
|
|
[sans numérotation] Qui autem unum esse hominem putant, hi mihi propterea in hanc opinionem uenire uidentur, quòd ex ijs qui epotis medicamentis in immodicis purgationibus animam egerint, hos bilem, illos pituitam euomere conspicati, putauerunt hominem eorum singuli illud esse, quod per purgamenta morientem reijcere conspexissent. ...
|
|
|
|
Fo. 21 Tametsi primùm quidem in immodicis purgationibus nullus dum mortuus est quisquam, cui fuit sola bilis purgata. ... / Eadem accidunt his, qui sumunt potiones pituitam mouentes. ...
|
|
|
|
[sans numérotation] Nam medicamentum, cùm corpus intrarit, primò id quod sibi omnium maximè ex ijs quae in corpore insunt, natura cognatum est, agit: ...
|
|
|
|
Fo. 22 Hyeme increscit in homine pituita: quòd haec praecipuè, ex ijs quae in corpore insunt, huic tempori conueniat: frigidissima enim est. ...
|
|
|
|
[sans numérotation] Vere autem pituita in corpore adhuc ualida manet, & sanguis crescit tunc enim frigora remittuntur, & pluuiae succedunt. ...
|
|
|
|
Fo. 23 Aestate uerò adhuc sanguis uiget, sed bilis suppullulat accrescitque, & ad autumnum usque pertinet. ... / Autumno sanguis paucissimus efficitur in homine, quoniam autumnus siccus est, & hominem iam refrigerare incipit sed atra bilis autumno quam plurima est & potentissima
|
|
|
|
[sans numérotation] Ineunte hyeme bilis, quia iam refrigeratur, imminuitur, & pituita de integro augetur, tum à frequentibus pluuijs, tum noctium longitudine
|
|
|
|
Fo. 24
|
|
|
|
[sans numérotation] Haec igitur omnia habet perpetua corpus humanum. quae à tempore degenerante, modò ultra modum augentur, modò imminuuntur, unum quodque pro parte & natura
|
|
|
|
Fo. 25 Nam ut annus omnis omnium est, & calidorum, & frigidorum, & siccorum, & humidorum particeps neque enim quicquam in hoc uel minima temporis parte consisteret, sinè reliquorum omnium, quae in hoc mundo sunt, consortio. ...
|
|
|
|
[sans numérotation] Simili modo homo, si quod illorum eum deficeret, quae cognata sunt, uiuere non potest. ...
|
|
|
|
Fo. 26
|
|
|
|
[sans numérotation] In anno autem, modo hyems maximè, modò ver, modò aestas, modò autumnus ualet. .../ Cuius argumentum euidentissimum: si quater per annum idem eidem homini medicamentum exhibere uelis, hyeme tibi euomentur pituosissima, uere humidissima, aestate biliosissima, autumno nigerrima
|
|
|
|
Fo. 27 Cum igitur haec ita se habeant, par est morbos, qui hyeme augeantur, aestate finiri & contrà, qui aestate creuerint, hyeme terminari: ... / Sic Medicum ad morbos accedere oportet, tanquàm singulis horum dominantibus in corpore pro anni tempore, quod potissimum dispensatur naturaliter
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
Fo. 28
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
