Ms BIU Santé no 2007, fo 115 vo.
Fave quæso, responso impræmeditato, et in arena capto, illudq. grato ac
æquo animo accipe, et boni consule. Epistolarum tuarum aliæ Centuriæ quandonam prodibunt ? ex
illis quinque dumtaxat penes me hîc habeo. Dissidium nostrum cum Iove
Capitolino in dies exardescit : rei gestæ historia nobis planè declarat istum Papam
infallibilitatis vitio non carere : imò plurimum metuo, ne spiritus sanctus
Italorum Canonistarum (hominum genus quod familiam ducit in urbe Romæ
inter palpones et gnatones Pontificios,) malè habitet in mente Alexandri 7.
qui vulgo Papa vocatur. Quid tandem futurum sit nescio, de isto negotio : verum
apprime novi, Regem nostrum Christianissimum atque potentissimum, summopere
irritatum, de bello cogitare, et viam s[ibi] facturum aut inventurum in Italiam,
nisi Papa fasces submiserit, ac iratum Regis animum placaverit. Multi Monachi,
præsertim Loyolitæ, varijs alijs artibus queis pollent, supra cæteros mortales,
Regem ipsum demulcere ac delinire studuerunt, sed Rex eos audire noluit,
et à se procul amandavit ; ut et super eadem re Legatum Venetorum, quem
statim rejecit, eiq. silentium imposuit. De futuro Deus ipse viderit. Vale, vir
præstantissime, et porro nos amare perge, tui nominis tuæq. familiæ cultores
humillimos, eum præsertim qui tuus est ære libráq. totus, Guido Patinus.
Parisijs, x. Oct. 1662.
