Page 179, ad ioan. pecquetum doct. med. monspeliensem gratulatoriæ epistolæ.

junioribus ægrè patiatur erudiri, γηρασκειν διδασκο-
μενη, και διδασκειν γηρασκομενη. Caveamus, Mi Pec-
qvete, cùm id ætatis erimus (eò si perveniamus)
ne in scopulos illos impingamus ; Imò juventuti ani-
mos addamus, quò alacrior cœptis laboribus incum-
bat. Sed absonum in primis et indecorum ullam la-
rium et fortunarum rationem habere ; ac si in plumâ
et ostro nasci deberent rerum optimarum inventores.
Multum tui caussa societatem religiosissimam et eru-
ditissimam præstitisse, ait ille venarum lactearum re-
prehensor, ut inde significet, opus tibi fuisse alienâ
beneficentiâ. At quid hoc aliud est, nisi sortis ini-
quitatem incusare ; et in Diei providentiam obmur-
murare ? Quid hoc aliud sibi vult, nisi Reuerendos
Patres ex ungue leonem statim agnovisse, quem ne
rictu jam et lacertorum robore senex caligans ani-
madvertat ? Certè quod te inter ingenij monstra ob
chyliferi canalis inventionem vituperabundus repo-
nat, concoquere non possum : Rideas tamen suadeo ;
nam mihi videor audire portitorem vetulum aliquem
triobolarem ex illâ familiâ nautarum qui Sequanam
cymbulâ trajiciunt, Magellanos, Columbos, Marios,
Dracos, Baransonios floccifacientem, quod nomen
sodalitati suæ nondum dederint, et audeant tamen
ausu temerario sese committere Oceano atque igno-
tas nautis Parisiensibus terras detegere. Nam quantula
pars est urbis unius Facultas, quæ singulari quadam
methodo civibus suis medetur ; si conferatur cum uni-
verso genere humano, cujus interest ut subinde exo-
riantur viri industrij, veræ laudis appetentes, qui pri-
vata sua commoda utilitati publicæ posthabeant. Ne
tempus igitur teras in refutatione injuriarum quibus