dum est chylo per ventriculi venas ad hepar delato,
velut alimento carceris, vitam prorogari.
Neque metuendum est ne in sanis chylo per vul-
gatas mesaraicas ad hepar appellenti contrarius san-
guinis motus obsistat. Nam ex circulationis legibus
naturæ consuetis, sanguis ex intestinis ad hepar per-
petuò refluus illuc commodè secum chylum deve-
hit. Hîc quidem non me latet sanguinis in porta cir-
culationem Riolano displicere. Sed evertat, amabo,
manifestissimum experimentum capite superiori al-
latum. Et si præclarè ex illius doctrina, circulatio in
vena cava necessaria fuit ad extensionem caloris, et
ad sanguinis distributionem in variarum partium nu-
tricarum, {a} atque ejusdem ventilationem ;
Nam vitium capiunt ni moveantur aquæ. {b}
Eadem est, imò major circulationis necessitas in
porta, in qua fæculentus et impurus sanguis ignavo
situ torpens faciliùs putresceret : venæ ergo partes
nutritias irrigantes, ut et aliæ, non sunt sanguinis
lacus sed rivi : prætereà innumeræ arteriæ ac venæ ad
intestina pertinentes, ac multò plures quàm partium
frigidarum et exanguium nutritio postulet, satis in-
dicant ibi publicum munus exerceri, et sanguinem
ex arteriis in venas remigrare.
Verùm instat Riolanus, Natura humana mundanæ natu-
ræ est imitatrix, ut mare mediterraneum non movetur fluxu
et refluxu, sed tantum Oceanus, ita in corpore humano san-
guis venæ portæ non circulatur, sed solus qui majoribus ca-
nalibus aortæ et venæ cavæ concluditur. Ex respons. ad
Harv. de circul. sang. pag. 20. At vera non est illa cir-
culatio Oceani fluxum et refluxum patientis, sed po-
tius aquarum per pluminum alveos in mare curren-
- Sic pour : variis partibis nutricariis.
- Note marginale : L. de circul. sang. ex doctr. Hippocr. p. 21. et 49.