Page 67, Ioannis Riolani Responsiones duæ (1655).
3. Ad Pecquetianos.

phum decernit ante Victoriam, quam gloriatur
obtinuisse de omnibus Anatomicis, ac potissi-
mùm de Riolano, quem supplantauit. Qui plu-
ra desiderat de hominis impudentia et insolen-
tia, legat Responsionem Riolani ad eius disputa-
tionem de Diaphragmate, atque reperiet pag. 553.
iudicia Primerosi, Conringij, et Sinibaldi, de scri-
ptis Parisani, imò ipse Hofmannus, in Epistolâ
Præfatoria ad D. Guidonem Patinum, Doctorem
Medicum Paris. scriptâ, conqueritur de igno-
rantia Parisani, et adulatione illius, qui Poëma
scripsit initio eius libri : sic de ipso conqueritur :
qui versibus commendauit librum Parisani, re-
uera tot alapas meruit, quot versus scripsit.

Videant ipsi Doctores Parisienses duo Pecque-
tiani, si Riolanus acerbè insectatus fuerit Lauren-
tium, Bauhinum, Spigelium, Bartholinum, et
Hofmannum, num Parisanus istam castigatio-
nem meruerit.

Sed Riolanus acriùs pugnauit in Harueum,
Valæum, Plempium, Leichnerum, Cornelium ab
Hogelande, Regium, Licetum ; istos omnes no-
minarunt, vt ex istis aliquem excitaret aduer-
sarium ad pugnam instaurandam :

—————non est præstantior alter
Ære ciere viros, Martémque accendere cantu
     tubæ chartaceæ.

Riolanus scripturus de Circulatione sanguinis,
omnes istos Authores nominauit, et si quid
animaduersione dignum in his deprehendit,
paucissimis verbis exposuit, more Aristotelis,
qui nunquam suam sententiam declarauit, nisi
priùs eorum opiniones, aduersus quas disputa-