| début |
fin |
|
|
|
|
[sans numérotation] [Plat]
|
|
|
|
[sans numérotation] [Contreplat] [Note manuscrite]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
[sans numérotation] [Page de titre]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
[sans numérotation] Marcello Cervino, tituli sanctae Crucis Cardinali amplissimo, Tridentini Concilij Legato, Gentianus Heruetus S. D.
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation] Index Capitum
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[page blanche]
|
|
|
|
1 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum, & solutionum Liber I. Per quaenam probaverit quispiam primam causam, ex sententia Aristotelis. I
|
|
|
|
2
|
|
|
|
3
|
|
|
|
4
|
|
|
|
5 II. De colore nonnulla
|
|
|
|
6
|
|
|
|
7
|
|
|
|
8
|
|
|
|
9
|
|
|
|
10 III. Quorum nam sint definitiones
|
|
|
|
11
|
|
|
|
12 IIII. Commentatiuncula in Dialogo disserens de eo quòd si omnia fato fiant, tollatur & quod fieri potest, & quod contingit
|
|
|
|
13
|
|
|
|
14
|
|
|
|
15
|
|
|
|
16
|
|
|
|
17
|
|
|
|
18
|
|
|
|
19 V. Cur auctio in forma tantum, & non in materia ?
|
|
|
|
20 VI. Quomodo, si aqua per frigiditatem, magis est aqua quàm per humiditatem, eius quidem in calidum ex frigido mutatio ipsam non corrumpit, ex humido autem in solidum corrumpit
|
|
|
|
21
|
|
|
|
22
|
|
|
|
23
|
|
|
|
24 VII. Quomodo non contraria magnum & paruum, si in contraria quidem fit mutatio: quod autem augetur & minuitur, in ea mutatur
|
|
|
|
25
|
|
|
|
26
|
|
|
|
27 VIII. Ad hoc quod non sit forma in materia, ut in subiecto
|
|
|
|
28
|
|
|
|
29
|
|
|
|
30
|
|
|
|
31 IX. Quomodo non bonae habitudini morbus magis opponitur, quam mala habitudo
|
|
|
|
32
|
|
|
|
33 X. Quomodo, si quatuor sunt causae, non erit in diuinis etiam corporibus subiectum, materia
|
|
|
|
34
|
|
|
|
35 XI. Quomodo dictum in libro primo De Anima, Animal enim quod est uniuersale, uel nihil est, uel est posterius
|
|
|
|
36
|
|
|
|
37
|
|
|
|
38
|
|
|
|
39
|
|
|
|
40
|
|
|
|
41 XII. Quomodo fieri potest, ut idem simul & uoluptate & molestia afficiatur, si haec sunt contraria
|
|
|
|
42
|
|
|
|
43 XIII. Quòd non similiter ab alijs sectis, & ab Epicureis interoducuntur colores, ut dicebat Censorinus Academicus
|
|
|
|
44 XIIII. Quòd ex sententia eorum qui id solum quod honestum est, bonum dicunt, Dij nullum hominibus bonum praebent
|
|
|
|
45 XV. Quòd si eadem est materia in diuinis, erunt & ipsa corruptilis
|
|
|
|
46
|
|
|
|
47 XVI. Expositio eius, quod in primo De naturali auscultatione Aristotelis dictum est, quod contraria quodammodo principia faciunt omnes
|
|
|
|
48
|
|
|
|
49
|
|
|
|
50 XVII. Quod non forma in materia, ut in subiecto
|
|
|
|
51
|
|
|
|
52 XVIII. Quòd fieri non potest, ut mundus sit per Dei uoluntatem incorruptilis, si sua sit natura corruptilis
|
|
|
|
53
|
|
|
|
54
|
|
|
|
55 XIX. Quomodo contrariorum facultas eadem simul esse dicitur
|
|
|
|
56
|
|
|
|
57 XX. Cur aestate sumus somnolentiores, si somnus fit propter congeniti nobis calidi ad internas partes obsistentiam
|
|
|
|
58
|
|
|
|
59 XXI. In quo praedicamento est motus
|
|
|
|
60 XXII. An quod in aliquo mouetur, per priorem ipsius partem primum mouetur
|
|
|
|
61
|
|
|
|
62 XXIII. Quod sit terra sit corruptibilis, non contingit ipsam etiam simul aliquando corrumpi
|
|
|
|
63 XXIIII. Expositio eius, quod in primo Naturalis auscultationes in fine ab Aristotele dictum est, quòd inuenta materia etiam antiquorum dubitationes soluerit
|
|
|
|
64
|
|
|
|
65
|
|
|
|
66
|
|
|
|
67 XXV. Quaedam, quae ad ea quae de prouidentia dicuntur, conferunt
|
|
|
|
68
|
|
|
|
69
|
|
|
|
70
|
|
|
|
71 XXVI. Quomodo forma in materia, utrum per se, an per accidens
|
|
|
|
72
|
|
|
|
73
|
|
|
|
74
|
|
|
|
75 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum, & solutionum Liber II. Quod ijs qui magnitudinem & tempus ex indiuisibilibus componunt, sequitur, ut quaecumque mouentur, in indiuisibili aequaliter moueantur. I
|
|
|
|
76 II. Expositio eius quod in primo De anima, ab Aristotele dictum est, ad refellendum, animam non esse per se mobilem. Hic autem est eius quod dicit contextus
|
|
|
|
77
|
|
|
|
78 III. Quae nam ex diuini corporis motu facultas immittitur ei quod illi propinquum est, mortali, & in generatione, corpori
|
|
|
|
79
|
|
|
|
80
|
|
|
|
81
|
|
|
|
82
|
|
|
|
83
|
|
|
|
84 IIII. Quod si id quod est in nobis, cuius oppositum est. Non in nobis, nec ipsum in nobis est: nec, quod est quidem in nobis, in nobis erit
|
|
|
|
85 V. De eo, quod id etiam, quod est in nostra potestate, fato est
|
|
|
|
86 VI. Quomodo immobile fuerit, ex sententia Aristotelis, quod primum mouet: siquidem, ut ipse dicit, quatenus unumquodque est eorum, quorum est opus, propter opus Dei autem operatio, est immortalitas. Hoc autem est uita aeterna. Quare necesse est, Deo motum esse aeternum
|
|
|
|
87 VII. Quae est materia, quae à priuatuione quidem habet, ut sit qualitatis & figurae expers: à forma autem, ut qualitate & figura praedita sit
|
|
|
|
88
|
|
|
|
89 VIII. Quomodo non idem per idem definijt, qui animam esse definijt actum perficientem instrumentarij corporis potentia uitam habentis
|
|
|
|
90 IX. Quomodo non est anima ad aliquid, si est perficiens actus talis corporis
|
|
|
|
91 X. Quod non per se mobilis est anima
|
|
|
|
92 XI. Cur id quod fit, ex priuatione mutatum, simul ex ipso contrario mutatur: siquidem non idem est priuatio & contrarium
|
|
|
|
93
|
|
|
|
94
|
|
|
|
95 XII. Quòd ex eo quòd corpora in seipsa contrahantur, non ostenditur corpus per corpus procedere
|
|
|
|
96 XIII. Aduersus Platonicos, qui ex triangulis figuras & formas corporum componi dicunt, non corpora
|
|
|
|
97
|
|
|
|
98 XIIII. Si communia sunt ea quae sunt intelligentiae seu mentis conceptus: intelligentiae autem non corpora: nec commune corpus fuerit, quod est communis corporis intelligentia, nec definitio est corporis definitio
|
|
|
|
99
|
|
|
|
100 XV. Quomodo dicimus eandem simul esse contrariorum facultatem
|
|
|
|
101
|
|
|
|
102 XVI. Quomodo non aequè ac coniecturales artes, aliae quoque artes finem habent, ut scilicet omnia ab illis fiant, quo id quod est propositum, assequantur
|
|
|
|
103
|
|
|
|
104 XVII. Quòd non, si eo qui est ut ignis fomes, qui etiam elementum dicitur, est calidior aliquis ignis, propter eam causam contrarij mixtione talis est
|
|
|
|
105 XVIII. De eo quòd natura est principium motus
|
|
|
|
106
|
|
|
|
107 XIX. Quòd si mundus est aeternus, ipsi auntem mundo suum esse ordo est: in propria quoque eius substantia hoc fuerit
|
|
|
|
108 XX. Quomodo id quod mutatur in aliquid, per eam quam habet facultatem, seruat facultatem, etiam postquam mutatum fuerit in id, in quod mutatum est
|
|
|
|
109
|
|
|
|
110
|
|
|
|
111
|
|
|
|
112 XXI. Quòd non est per accidens prouidentia, ex sententia Aristotelis
|
|
|
|
113
|
|
|
|
114
|
|
|
|
115
|
|
|
|
116
|
|
|
|
117
|
|
|
|
118
|
|
|
|
119
|
|
|
|
120
|
|
|
|
121
|
|
|
|
122 XXII. Expositio contextus dictionis, ex secundo De generatione & corruptione Aristotelis, quae aliter habet, quàm in eius in ipsum commentario. Hic est autem contextus
|
|
|
|
123
|
|
|
|
124 XXIII. De magnete lapide, cur trahit ferrum
|
|
|
|
125
|
|
|
|
126
|
|
|
|
127
|
|
|
|
128
|
|
|
|
129 XXIIII. Expositio eius quod in secundo Aristotelis De anima, statim post principium dicitur
|
|
|
|
130
|
|
|
|
131
|
|
|
|
132 XXV. Alius loci ex secundo Aristotelis De anima, expositio / XXVI. Alius ex eodem locus
|
|
|
|
133 XXVII. Alius ex eodem locus
|
|
|
|
134
|
|
|
|
135 XXVIII. Quod materia non est genus
|
|
|
|
136
|
|
|
|
137
|
|
|
|
138
|
|
|
|
139 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium quaestionum, & earundem solutionum, Liber tertius. Quid est reminiscentia. I / II. Expositio eius, quod dicit Aristoteles in secundo De anima, contemplans enim fit id quod habet scientiam, quod non est alterari. In ipsum enim est incrementum, & in actum perficientem
|
|
|
|
140
|
|
|
|
141
|
|
|
|
142 III. Expositio eius loci, in secundo De anima, in quo de sensu loquitur, est autem hic: His autem definitis, dicamus communiter de omni sensu
|
|
|
|
143
|
|
|
|
144
|
|
|
|
145
|
|
|
|
146
|
|
|
|
147
|
|
|
|
148
|
|
|
|
149
|
|
|
|
150
|
|
|
|
151 IIII. Quomodo non accessus solis & recessus generationis & corruptionis similiter causa est. Alius enim rei generatio, est alius corruptio
|
|
|
|
152 V. Quòd simpliciter ex necessitate fieri, & non expositione, est in ijs quae circulo semper fiunt
|
|
|
|
153
|
|
|
|
154
|
|
|
|
155
|
|
|
|
156 VI. Expositio loci ex 3. Aristotelis De anima, per quem ostendit, non esse plures quàm quinque sensus
|
|
|
|
157
|
|
|
|
158
|
|
|
|
159
|
|
|
|
160 VII. Alius loci ex tertio De anima expositio, per quem quaerit, quomodo fit nobis sentientibus, consensus
|
|
|
|
161
|
|
|
|
162
|
|
|
|
163 VIII. An est sensile, quod est omnibus sensibus per accidens sensile
|
|
|
|
164 IX. Expositio loci ex tertio De anima, per quem ostendit Aristoteles, esse aliquid, quo omnia simul sentimus
|
|
|
|
165
|
|
|
|
166
|
|
|
|
167
|
|
|
|
168
|
|
|
|
169
|
|
|
|
170
|
|
|
|
171
|
|
|
|
172 X. De mari, ex Meteoris
|
|
|
|
173
|
|
|
|
174
|
|
|
|
175
|
|
|
|
176
|
|
|
|
177 XI. Argumentatio, quòd nomina sunt ex impositione
|
|
|
|
178 XII. Quòd ens, seu id quod est, non est infinitum
|
|
|
|
179
|
|
|
|
180
|
|
|
|
181
|
|
|
|
182
|
|
|
|
183
|
|
|
|
184
|
|
|
|
185
|
|
|
|
186
|
|
|
|
187
|
|
|
|
188
|
|
|
|
189
|
|
|
|
190 XIII. Nonnulla de eo, quod est in nostra potestate
|
|
|
|
191
|
|
|
|
192
|
|
|
|
193 XIIII. Eorum quae in quarto Meteororum tractantur, imperfecta pertractatio
|
|
|
|
194
|
|
|
|
195
|
|
|
|
196
|
|
|
|
197
|
|
|
|
198
|
|
|
|
199
|
|
|
|
200
|
|
|
|
201
|
|
|
|
202
|
|
|
|
203
|
|
|
|
204
|
|
|
|
205
|
|
|
|
206
|
|
|
|
207
|
|
|
|
208 XV. De eo quod est tanquam indiuisibile
|
|
|
|
209
|
|
|
|
210 Alexandri Aphrodisei Naturalium difficilium dubitationum & earundem solutionum, Liber quartus. Dubitationes aduersus eos qui uiuere non bonum esse dicunt. I
|
|
|
|
211
|
|
|
|
212
|
|
|
|
213 II. Quòd non sunt unius & eiusdem speciei, uoluptates
|
|
|
|
214
|
|
|
|
215 III. Quòd iustitiae & iniustitiae, & uirtutis, ut semel dicam, & uitij est habitus quidam intermedius
|
|
|
|
216
|
|
|
|
217
|
|
|
|
218 IIII. Solutio dubitationis, quae dicit, instrumento nihil esse contrarium: esse autem diuitijs contrariam paupertatem: & ideò non esse diuitias instrumentum
|
|
|
|
219
|
|
|
|
220
|
|
|
|
221 V. Dubitatio, quòd communis uoluptas, quae ut genus sumitur, nec bonum, nec malum est, nec indifferens
|
|
|
|
222
|
|
|
|
223
|
|
|
|
224
|
|
|
|
225 VI. Quòd uoluptati dolor est contrarium, non labor
|
|
|
|
226
|
|
|
|
227 VII. Cur si dolor omnis sua natura malum est, non omnis etiam uoluptas sua natura bonum est
|
|
|
|
228
|
|
|
|
229
|
|
|
|
230 VIII. Quòd uirtus nec genus, nec totum
|
|
|
|
231 IX. Quòd non omnes qui peccant, eo quòd mala esse & noxia, quae agunt, nesciant, peccant
|
|
|
|
232
|
|
|
|
233
|
|
|
|
234
|
|
|
|
235 X. Quòd homo est uirtutum gratia, sed non contrà
|
|
|
|
236 XI. Quòd non est multis modis inuoluntarium, quia est ui, & per ignorantiam
|
|
|
|
237
|
|
|
|
238 XII. Locus ex tertio Magnorum moralium
|
|
|
|
239
|
|
|
|
240 XIII. De uoluptate
|
|
|
|
241
|
|
|
|
242 XIIII. Quomodo seruabitur, ut sit aliquid inter uoluptatem & dolorem
|
|
|
|
243
|
|
|
|
244
|
|
|
|
245 XV. Quòd stultitia seu imprudentia est eorum ignorantia, quorum prudentia est scientia
|
|
|
|
246 XVI. Quomodo si omnis dolor malum: non etiam omnis uoluptas, bonum
|
|
|
|
247 XVII. Sub quo ex bonis sit uoluptas
|
|
|
|
248
|
|
|
|
249 XVIII. Cur eos dixit importunissimos, & minimè ferendos, qui in uoluptate finem statuunt, in primo Moralium Nicomachiorum
|
|
|
|
250
|
|
|
|
251 XIX. Quod non sunt unius & eiusdem speciei uoluptates
|
|
|
|
252 XX. Quòd utile non est undique quaerendum
|
|
|
|
253
|
|
|
|
254
|
|
|
|
253 XXI. De pudore
|
|
|
|
256
|
|
|
|
257 XXII. Quòd uirtutes se inuicem sequuntur
|
|
|
|
258 XXIII. Quomodo, si uirtus est, ut uult Aristoteles, actio eius qui est secundum naturam habitus, non erit etiam felicitas, eius sententia, uoluptas
|
|
|
|
259
|
|
|
|
260
|
|
|
|
261
|
|
|
|
262
|
|
|
|
263
|
|
|
|
264 XXIIII. Quomodo uirtutes sunt per se eligendae
|
|
|
|
265
|
|
|
|
266
|
|
|
|
267
|
|
|
|
268 XXV. Pertractatio unde sit uirtutum inuentio & constitutio
|
|
|
|
269
|
|
|
|
270
|
|
|
|
271
|
|
|
|
272
|
|
|
|
273
|
|
|
|
274
|
|
|
|
275 XXVI. Quòd non est honestum gratia uoluptatis eligendum, sed uoluptas honesti
|
|
|
|
276
|
|
|
|
277
|
|
|
|
278 XXVII. Cur uirtutes omnes morales, sint mediocritates, siue medietates
|
|
|
|
279
|
|
|
|
280
|
|
|
|
281
|
|
|
|
282
|
|
|
|
283
|
|
|
|
284
|
|
|
|
285
|
|
|
|
286 XXVIII. Utrum ut genus, uel ut totum uirtutum, est uirtus
|
|
|
|
287
|
|
|
|
288 XXIX. Alius loci expositio ex tertio moralium Nicomachiorum, per quem ostendit, uitia non minus quàm uirtutes esse in nostra potestate
|
|
|
|
289
|
|
|
|
290
|
|
|
|
291
|
|
|
|
292
|
|
|
|
293
|
|
|
|
294
|
|
|
|
295 XXX. Quomodo si ex contrarijs contraria fiunt, non erit ex iustitia quidem iniustitia, & in alijs uirtutibus ac uitijs eadem ratio
|
|
|
|
296
|
|
|
|
297
|
|
|
|
[sans numérotation] Lectori Typographus. Aristotelis vita
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
|
|
|
[sans numérotation]
|
