Ms BIU Santé 2007, fo 243 ro.
Consilium pro Præside Carnutensi, D. Simon,
melancholia sympathica laborante. 1634.
Vir clariss. cùm acerbus et contumax affectus æqui-
ssimum Præsidem in dies exagitare et varijsque
modis cruciare perseveret, non parum doleo mihi deesse
tanto expugnando morbo tutissima et certissima
aliqua quæ in viri nobiliss. gratiam afferam tibique
proponam præsidia : quamvis tamen eadem de ijsdem dum-
taxat iterúmq. repetere mihi necesse sit, ne tamen
tibi roganti eiq. postulanti renuere videar, quid de
hac re sentiam denegare videar, eleg tersæ tuæ ac
eleganti epistolæ hoc à me habebis breve responsum.
Melancholia morbus est quo laborat vir nobiliss.
eo tamen adhuc remissionis gradu, ut vix in solitis ejus
munijs et actionibus quid simile deprehendatur, nisi fortè
quod per quædam intervalla recurrat importunum illud
symptoma omnium melancholicorum proprium, metus
nimirum, jsque insignis excisarum rerum et attritæ
familiæ, quamvis sine causa. Mirum profectò et mi-
serandum, tanq. levi tanq. falsa quàm futili cogitatione, divinam
Palladis arcem, ut et ipsam mentem occupari et opprimi,
neq. hactenus in arte nostra positum fuisse, ut ullo
præsidio extingui posset aut aboleri. Sanè, quantum ego
conijcio, prima mali labes est fixa et præstan firmáque nutritio-
rum et hypochondriacorum viscerum intemperies, à quibus
ater ac fæculentus humor, aut saltem vapor in mentis
sedem indeficienter ferè, sensim tamen et latenter irrepantens,
antiquum inveteratum illum capitis dolorem fovens ac faciensat ac foveat.
Idem auctor cephaleæ qui existit absurdæ illius desipi-
entiæ, acer et malignus humor, in viscerum jampridem
intemperatorum, multáq. saburra infectorum et infar-
ctorum ductibus collectus et cumulatus, quem si
diutius inibi putrescere et stabulari patiamur, verendum
erit ne posthac acerbiora multóq. deteriora suæ maligni-
tatis indicia, invehant afferant symptomata, tandémq. proprium ipsique
cerebro idiopathicum invehat affectum, à quo jure
merito nobis cavendum optimè annotasti. Bella et
